Appellant betoogt dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat het college in navolging van de SAOZ zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat hij als gevolg van het nieuwe bestemmingsplan niet in een planologisch nadeliger positie is komen te verkeren. Hij voert aan dat het nieuwe plan woningbouw op kortere afstand van zijn bedrijfsperceel mogelijk maakt dan voorheen ingevolge het uitbreidingsplan mogelijk was. Volgens appellant heeft de rechtbank ten onrechte niet aannemelijk gemaakt geacht dat met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is uitgesloten dat onder het uitbreidingsplan woningen binnen een kortere afstand dan 100 m tot zijn agrarisch bedrijf zouden worden gebouwd.
Casus
Appellant betoogt dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat het college in navolging van de SAOZ zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat hij als gevolg van het nieuwe bestemmingsplan niet in een planologisch nadeliger positie is komen te verkeren. Hij voert aan dat het nieuwe plan woningbouw op kortere afstand van zijn bedrijfsperceel mogelijk maakt dan voorheen ingevolge het uitbreidingsplan mogelijk was. Volgens appellant heeft de rechtbank ten onrechte niet aannemelijk gemaakt geacht dat met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is uitgesloten dat onder het uitbreidingsplan woningen binnen een kortere afstand dan 100 m tot zijn agrarisch bedrijf zouden worden gebouwd. Hij voert aan dat de SAOZ voorbijgegaan is aan deze ingevolge de brochure Veehouderij en Hinderwet 1985 in acht te nemen afstand. Hij betoogt verder dat, indien het uitgangspunt dient te zijn dat ingevolge het uitbreidingsplan uit 1960 woningen tot aan de grens van het plangebied van het nieuwe bestemmingsplan konden worden gebouwd, bij de maximale invulling dient te worden betrokken dat in 1960 de afstandsnormen uit de brochure niet golden en veehouderijen mochten uitbreiden in de directe nabijheid van woningen.
Rechtsvraag
Maakt het nieuwe plan woningbouw op kortere afstand van zijn bedrijfsperceel mogelijk?
Uitspraak
In het nieuwe bestemmingsplan is ten noordwesten van het perceel woningbouw mogelijk gemaakt op een kortste afstand van 50 m. Deze afstand dient in acht te worden genomen wegens een bij het perceel langs de grens van het plangebied gelegen hinderzone agrarische bedrijven. Nu ingevolge het uitbreidingsplan op dezelfde gronden tot aan de grens van het plangebied van het nieuwe bestemmingsplan woningen en bijbehorende voorzieningen waren toegestaan, heeft de SAOZ kunnen concluderen dat het ingevolge het uitbreidingsplan mogelijk was om op ten minste dezelfde afstand als het nieuwe bestemmingsplan toestaat woningbouw op te richten. De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat appellant niet aannemelijk heeft gemaakt dat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kon worden uitgesloten dat ingevolge het uitbreidingsplan woningbouw op deze afstand van het perceel zou worden opgericht. De enkele verwijzing naar de brochure, die zag op het houden van dieren in intensieve veehouderijen, is daarvoor onvoldoende. Gelet op het voorgaande heeft de rechtbank terecht geoordeeld dat het college in navolging van de SAOZ zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat appellant door de planologische wijziging niet in een planologisch nadeliger positie is komen te verkeren. Daarbij is mede van belang dat de in het uitbreidingsplan opgenomen woningbouwmogelijkheid op de gronden ten westen en zuidwesten van het perceel is komen te vervallen in het nieuwe bestemmingsplan met het opnemen van een bestemming als groene ruimte. Het betoog van appellant dat ten tijde van de inwerkingtreding van het uitbreidingsplan in 1960 voormelde brochure uit 1985 niet gold en toen derhalve geen milieubeperkingen golden voor bedrijfsuitbreiding, leidt niet tot een ander oordeel. Appellant gaat eraan voorbij dat bij een beoordeling van een verzoek om planschadevergoeding dient te worden uitgegaan van de maximale invulling van het oude en nieuwe regime en de mogelijke belemmeringen bij die invulling op de peildatum.
Link naar de uitspraak:
201401743/1/A2
