Uit de Afdelingsuitspraak van 17 april 2024 (ECLI:NL:RVS:2024:1596) volgt dat de bestuursrechter in omgevingsrechtelijke zaken een grondentrechter toepast: beroepsgronden kunnen niet voor het eerst in hoger beroep worden aangevoerd, zodat de bestuursrechter die gronden niet inhoudelijk beoordeelt.
In casu was appellant opgekomen tegen een verleende omgevingsvergunning voor een zonnepark.
In hoger beroep betoogt hij dat het college ten onrechte heeft nagelaten om de in de Nationale Omgevingsvisie neergelegde voorkeursvolgorde te betrekken bij zijn afweging of een zonnepark met een omvang als hier aan de orde op open landbouwgrond in het landelijk buitengebied mag worden gerealiseerd.
De Afdeling overweegt dat appellant deze beroepsgrond niet heeft aangevoerd bij de rechtbank. In het omgevingsrecht kunnen beroepsgronden niet voor het eerst in hoger beroep worden aangevoerd. Een uitzondering wordt gemaakt als uitgesloten is dat andere belanghebbenden daardoor worden benadeeld. Die uitzondering doet zich bij deze beroepsgrond niet voor, gezien de belangen van de vergunninghouder.
De Afdeling verbindt hieraan het gevolg dat deze beroepsgrond niet inhoudelijk wordt betrokken bij de behandeling van het hoger beroep.
