Een aanvrager vermeld in het aanvraagformulier om omgevingsvergunning 29 mln euro aan geraamde bouwkosten. Op grond van de gemeentelijke eenheidsprijzen bedragen de bouwkosten echter 38 mln euro.De aanvrager heeft een opdrachtbevestiging bij de raming bijgevoegd. Uit deze opdrachtbevestiging blijkt echter niet op welke werkzaamheden de bouwkosten betrekking hebben waardoor de raming niet voldoende onderbouwd is. Volgens de rechter mag de gemeente nu van haar eigen bouwkosten uitgaan bij het opleggen van de bouwleges:
Een aanvrager vermeld in het aanvraagformulier om omgevingsvergunning 29 mln euro aan geraamde bouwkosten. Op grond van de gemeentelijke eenheidsprijzen bedragen de bouwkosten echter 38 mln euro.
De aanvrager heeft een opdrachtbevestiging bij de raming bijgevoegd. Uit deze opdrachtbevestiging blijkt echter niet op welke werkzaamheden de bouwkosten betrekking hebben waardoor de raming niet voldoende onderbouwd is. Volgens de rechter mag de gemeente nu van haar eigen bouwkosten uitgaan bij het opleggen van de bouwleges:
Uit Hoge Raad 27 juni 2008, nr. 42.333, LJN: BD5469, BNB 2008/236 volgt dat bij de berekening van het legestarief bij de bepaling van de bouwkosten in beginsel moet worden uitgegaan van de overeengekomen aannemingssom indien die er is. De rechtbank oordeelt dat als verweerder desondanks wil uitgaan van een raming van de bouwkosten, op verweerder de bewijslast rust om aannemelijk te maken dat de overeengekomen aannemingssom niet kan dienen ter bepaling van de bouwkosten. Verweerder slaagt in die bewijslast op grond van het door hem ingebrachte rapport met een raming die zoveel hoger uitkomt dan de overeengekomen aannemingssom, dat het vermoeden is gerechtvaardigd dat de aannemingssom niet alle vergunde werkzaamheden betreft. Eiseres heeft dit vermoeden niet kunnen weerleggen, omdat zij geen inzicht heeft gegeven in het volledige aan de opdrachtbevestigingen ten grondslag liggende bestek. Beroep ongegrond.
Lees hier de volledige uitspraak
