ANTWOORD
Nee, de Wet dwangsom (zie art. 4:17 en volgende van de Awb) is niet van toepassing op het niet tijdig vaststellen van een bestemmingsplan.Zie hiervoor onder meer de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS 4 mei 2010, 201001808/1/R3).Hierin staat dat tegen het niet tijdig nemen van het besluit tot vaststelling van een bestemmingsplan op grond van artikel 6:2, aanhef en onder b, van de Awb gelezen in samenhang met artikel 8.2, eerste lid, aanhef en onder a, van de Wro, na een ingebrekestelling, beroep kan worden ingesteld door een belanghebbende. Dus wanneer de gemeenteraad niet binnen twaalf weken na de termijn van terinzagelegging beslist over de vaststelling van een bestemmingsplan (art. 3.8, lid 3, Wro) bestaat er een mogelijkheid van het instellen van rechtstreeks beroep.Verder stelt de Afdeling in bovengenoemde uitspraak dat: 'Het nemen van een besluit omtrent vaststelling van een bestemmingsplan, ook in het geval daaraan een aanvraag ten grondslag ligt, is niet het nemen van een beschikking op aanvraag als bedoeld in artikel 4:17 gelezen in samenhang met artikel 1:3, tweede lid, van de Awb. Dit betekent dat geen dwangsom als bedoeld in artikel 4:17 van de Awb is verbeurd.'. Deze zinsnede wordt door de Afdeling in latere uitspraken herhaald (zie ABRvS 4 juni 2010, 201004914/2/R3, gemeente Breda, en ABRvS 24 april 2011, 201004675/1/R2, gemeente Barneveld). Het opeisen van een dwangsom als bedoeld in de Wet dwangsom bij niet tijdige vaststelling van een bestemmingsplan is niet mogelijk, gelet op de constante jurisprudentie van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. .Wel kan de Afdeling wanneer het beroep gegrond is, de gemeente gebieden binnen een bepaalde termijn een bestemmingsplan vast te stellen en bepalen dat een dwangsom wordt verbeurd wanneer die termijn overschreden wordt. Deze dwangsom is gebaseerd op art. 8:55d Awb.Door VNG
