‘Verkeerd afval is niet alleen van appellant’

In de vuilniszak is een doos aangetroffen met daarop de naam en het toenmalige adres van appellant. Aan de hand hiervan is het college ervan uitgegaan dat de vuilniszak afkomstig was van appellant en dat hij daarmee aan te merken was als overtreder.

Appellant geeft aan dat hij geen overtreding heeft begaan. Hij had een eigen container, waardoor het onlogisch is dat hij degene is die de vuilniszak op de locatie achter heeft gelaten. Bovendien heeft hij van buurtbewoners gehoord dat er daklozen zijn die zakken uit containers halen, deze meenemen en vervolgens ergens anders weer lozen.

Naast de doos met gegevens van appellant, zijn er poststukken met gegevens van twee derden aangetroffen, zoals een bon van de New York Pizza en een brief. Volgens vaste jurisprudentie mag ervan worden uitgegaan dat afval van een bepaald persoon afkomstig is, indien het afval tot een bepaald persoon is te herleiden door middel van één poststuk. Dit bewijsvermoeden is naar voren gekomen in een uitspraak van de Afdeling in 2014 (ABRvS 7 mei 2014, ECLI:NL:RVS:2014:1630)  waardoor de bewijslast wordt omgedraaid. Dat het tegendeel aannemelijk gemaakt moet worden, wordt door de Afdeling nader uitgelegd in een drietal uitspraken van 1 juni 2022 (ECLI:NL:RVS:2022:1550, ECLI:NL:RVS:2022:1554 en ECLI:NL:RVS:2022:1558).

In dit geval heeft appellant het tegendeel aannemelijk gemaakt omdat er gegevens van drie verschillende personen in de vuilniszak zijn aangetroffen. Dit is voldoende twijfel waardoor het afval niet enkel naar appellant te herleiden is. De Afdeling oordeelt dat het college appellant ten onrechte als overtreder heeft aangewezen. Daarmee is het beroep van appellant gegrond. Het besluit wordt vernietigd en appellant hoeft de kosten van de spoedeisende bestuursdwang niet te betalen.

Deze uitspraak is interessant, omdat duidelijk wordt hoe iemand het bewijsvermoeden weer terug om kan draaien.