Op 6 maart heeft de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State een (tussen)uitspraak gedaan over het ViA15-project. Volgens Sammy Keywani is deze uitspraak met name op twee onderdelen interessant.
Een van de voorwaarden voor extern salderen is dat een directe samenhang moet bestaan tussen de beëindiging van het saldogevende en het saldo-ontvangende project. Uit de vaste rechtspraak van de Afdeling volgt dat de directe samenhang moet blijken uit een intrekkingsbesluit of uit een overeenkomst tussen de saldogever en saldo-ontvanger.
In de uitspraak van 6 maart geeft de Afdeling inzicht in de verhouding tussen een overeenkomst en een intrekkingsbesluit. Volgens de Afdeling is een intrekkingsbesluit niet al vereist bij een passende beoordeling en kan op dat moment worden volstaan met een overeenkomst. Het intrekkingsbesluit is nodig op het moment dat wordt gestart met de realisering van het project, waaronder ook de bouw- en aanlegactiviteiten worden begrepen.
Het tweede interessante onderdeel betreft de borging van de feitelijke beëindiging van het saldogevende project. Voor extern salderen moet worden gewaarborgd dat de saldogevende activiteit niet wordt hervat. De Afdeling verduidelijkt dat deze voorwaarde is gesteld vanwege het feit dat na intrekking van een natuurvergunning een eventuele onderliggende milieutoestemming in stand blijft waaraan een referentiesituatie kan worden ontleend.
Volgens Sammy bevestigt de Afdeling hiermee dat een aan een milieutoestemming ontleende referentiesituatie niet vervalt na verlening van een natuurvergunning. In de praktijk bestond hierover onduidelijkheid. In de Logtsebaan-uitspraak (20 januari 2021, ECLI:NL:RVS:2021:71) had de Afdeling geoordeeld dat met intrekking van een natuurvergunning gebaseerd op intern salderen niet kan worden bewerkstelligd dat de activiteit wordt beëindigd. Daarmee impliceerde de Afdeling een terugval op een milieutoestemming. Dit oordeel werd in de praktijk verklaard op basis van het karakter van intern salderen. Uit de uitspraak van 6 maart volgt dat dit uitgangspunt niet alleen bij intern salderen geldt, maar ook bij niet op intern salderen gebaseerde natuurvergunningen.
