1.1.Het verloop van de procedure blijkt uit:

- de dagvaarding van het CAK,

- de conclusie van antwoord van [gedaagde], tevens inhoudende een tegenvordering,

- het verzoek van het CAK om de procedure te royeren,

- de reactie van [gedaagde] op het verzoek van het CAK,

- de akte uitlaten van het CAK,

- de akte uitlaten van [gedaagde].

1.2.Ten slotte is vonnis bepaald.

2.1.Het CAK is belast met de vaststelling en inning van de eigen bijdrage die is verschuldigd voor verblijf in een zorginstelling, maatwerkvoorzieningen en persoonsgebonden budget.

2.3.De gemachtigde van [gedaagde] heeft het CAK vervolgens gewezen op een brief van 19 juli 2022, waarin zij het verzoek van vrijstelling van de eigen bijdrage over 2022 heeft goedgekeurd, en het telefoongesprek van 17 november 2022, waarin het CAK heeft bevestigd dat er over 2022 geen bedragen open staan.

2.4.Vervolgens heeft het CAK de rechtbank verzocht de zaak te royeren. De gemachtigde van [gedaagde] is daarmee akkoord gegaan, onder de voorwaarde dat Syncasso de kosten van de juridische bijstand van [gedaagde], ter hoogte van € 436,33, vergoedt. Dit bedrag is vervolgens uit coulance gehalveerd (€ 218,16).

3.1. [gedaagde] vordert, na vermindering van eis, betaling van CAK dan wel Syncasso van € 218,16.

3.2. [gedaagde] legt het artikel 3 van het Besluit vergoedingen rechtsbijstand 2000 aan haar vordering ten grondslag.

3.3.Het CAK concludeert tot afwijzing van de vordering.

3.4.Op stellingen en verweren van partijen zal hierna, voor zover nodig, worden ingegaan.

4.1.De kantonrechter overweegt het volgende. Het CAK heeft, naar aanleiding van de conclusie van antwoord, redenen gezien de procedure te royeren. Hoewel de vordering van het CAK daardoor niet inhoudelijk is beoordeeld, lijken partijen het met elkaar eens te zijn dat deze niet toewijsbaar zou zijn geweest. [gedaagde] heeft daarom recht op vergoeding van haar proceskosten door het CAK. De vordering tegen Syncasso zal worden afgewezen, omdat zij geen partij is in deze procedure.

4.2. [gedaagde] vordert vergoeding van de werkelijke proceskosten van € 218,16. Op grond van de rechtspraak van de Hoge Raad is een volledige vergoedingsplicht ter zake van proceskosten alleen denkbaar in ‘buitengewone omstandigheden’. Hierbij moet volgens de Hoge Raad gedacht worden aan misbruik van procesrecht en onrechtmatige daad. De Hoge Raad wijst erop dat bij het aannemen van misbruik van procesrecht of onrechtmatig handelen terughoudendheid past. De reden daarvan is dat eenieder het mede door artikel 6 EVRM gewaarborgde recht op toegang tot de rechter heeft, wat omvat dat een gedaagde partij zich in rechte mag verdedigen.n

HR 15 september 2017, ECLI:NL:HR:2017:2360 en HR 6 april 2012, ECLI:NL:HR:2012:BV7828.

De rechtbank is van oordeel dat [gedaagde] onvoldoende heeft onderbouwd waarom in deze zaak sprake is van buitengewone omstandigheden op grond waarvan een volledige proceskostenveroordeling gerechtvaardigd is. Het enkele feit dat achteraf is gebleken dat sprake is van een kansloze procedure, is daarvoor onvoldoende.

4.3.Wel zal het CAK worden veroordeeld in de kosten deze procedure overeenkomstig het liquidatietarief. De proceskosten worden aan de zijde van [gedaagde] begroot op € 140,00 (drie punten x € 40,00 + nakosten van € 20,00.

5.1.veroordeelt het CAK in de kosten van de procedure, tot op heden aan de zijde van [gedaagde] begroot op € 140,00, te betalen binnen veertien dagen na aanschrijving daartoe. Als het CAK niet tijdig aan de veroordelingen voldoet en het vonnis daarna wordt betekend, dan moet het CAK ook de kosten van betekening betalen,

5.2.wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit vonnis is gewezen door mr. R.F. van Aalst, kantonrechter, en in het openbaar uitgesproken op 9 april 2024. (ED)

(ARv(M)