1.1.Het college heeft op 6 maart 2024 een last onder dwangsom aan verzoeker opgelegd. Verzoeker heeft hiertegen bezwaar gemaakt.

1.2.Op 12 maart 2024, op schrift gesteld op 22 maart 2024, heeft het college het pand met toepassing van bestuursdwang gesloten. Verzoeker heeft hiertegen ook bezwaar gemaakt.

1.3.Bij besluit van 28 maart 2024 heeft het college het besluit van 6 maart 2024 gewijzigd. Op grond van artikel 6:19 van de Algemene wet bestuursrecht is het eerder gemaakte bezwaar – en dus ook onderhavig verzoek om voorlopige voorziening – tegen het besluit van 6 maart 2024 daarmee ook gericht tegen het besluit van 28 maart 2024.

1.4.Verzoeker heeft 15 maart 2024 verzocht het besluit van 6 maart 2024 bij voorlopige voorziening te schorsen. Bij aanvullend verzoek van 31 maart 2024 heeft verzoeker de voorzieningenrechter gevraagd het verzoek om voorlopige voorziening ook op te vatten als betrekking te hebben op het besluit van 12, c.q. 22, maart 2024 en ook dat besluit te schorsen.

1.5.De voorzieningenrechter heeft de (mogelijk) derde-belanghebbenden [naam 1] en [naam 2] en [naam 3] , die naast en achter het pand in [plaats 2] wonen, in de gelegenheid gesteld aan het geding deel te nemen. Zij hebben, [naam 3] met telefonisch bericht, daarvan geen gebruik gemaakt.

1.6.De voorzieningenrechter heeft het verzoek op 2 april 2024 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen: verzoeker, bijgestaan door zijn gemachtigde en vergezeld door J. Bleekemolen (bouwadviseur) en A. de Jong (constructeur). Namens het college is verschenen de gemachtigde vergezeld door [naam 7] , jurist in dienst van de gemeente, en [naam 5] en [naam 6] , toezichthouders in dienst van de gemeente.

11.2.Bij dit als herstelbesluit aangeduide besluit heeft verweerder het besluit van
6 maart 2024 gewijzigd (hierna aangeduid als: herstelbesluit).

11.3.Na de last onder dwangsom maar voor het herstelbesluit heeft verweerder – ook – een last onder bestuursdwang opgelegd. Verweerder voert daarin aan dat toezichthouders tijdens controles van 7 en 8 maart 2024 hebben geconstateerd dat het pand nog werd gebruikt voor bewoning door zorgbehoeftigen en dat tijdens een controle op 12 maart 2024 nog in het pand werd gewerkt en verbleven. Verweerder voert aan dat is geconstateerd dat:

1. Er is begonnen met de (ver)bouw zonder startmelding voor de aanvraagn

Waarschijnlijk is bedoeld: “aanvang”.

van de werkzaamheden;

2. Er wordt gebouwd in afwijking van de (voorwaardenn

Waarschijnlijk is bedoeld: “voorschriften”.

van de) omgevingsvergunning;

3. Er wordt gebruik gemaakt van het bouwwerk zonder dat is voldaan aan de voorwaarden van de verleende omgevingsvergunning, onder meer is de vereiste gebruiksmelding brandveilig gebruik niet gedaan;

4. In het bouwwerk ontbreekt een brandmeldinstallatie en ontruimingsinstallatie. Ook ontbreken een ontruimingstekening i.v.m. zorg, ventilatieroosters in woonruimten, luchttoevoerroosters in woonruimten, drangers op de deuren naar de kamers, brandwerende kozijnen en juiste aanbevelingen voor vluchtroutes;

5. Er zijn twijfels over de bouwkundige veiligheid van het gebouw en de kamers en de bouwkundige brandveiligheid is niet aangetoond middels toezicht op de omgevingsvergunning;

6. Ondanks de gebreken op het gebied van de brandveiligheid is het pand in gebruik gegeven voor de huisvesting van niet- of beperkt zelfredzame personen met een zorgindicatie op grond van de Wet langdurige zorg met 24-uurszorg;

7. Op het binnenterrein lag bouwafval.

Verweerder wijst er in dit besluit ook op dat niet vier weken voor het begin van het gebruik een melding brandveilig gebruik is gedaan en dat voorgeschreven documenten niet voor de bouw zijn aangeleverd.

13.1.Verweerder voert ten verwere aan dat het bestuursdwangbesluit is ingegeven door het feit dat op 7, 8 en 12 maart 2024 is geconstateerd dat verzoeker de bouwwerkzaamheden en het gebruik van het pand na de last onder dwangsom van 6 maart 2024 heeft voortgezet. Omdat de last onder dwangsom aldus was uitgewerkt, heeft hij een nieuwe sanctie opgelegd. Van een stapeling is dan ook geen sprake, aldus verweerder.

13.2.Op grond van artikel 5:6 Algemene wet bestuursrecht legt het bestuursorgaan geen herstelsanctie op zolang een andere wegens dezelfde overtreding opgelegde herstelsanctie van kracht is.

13.3.Hoewel er gaandeweg sprake lijkt van enige aanvulling en precisering liggen aan de last onder dwangsom, het bestuursdwangbesluit en het herstelbesluit, zo volgt uit de beschrijvingen hiervoor in wezen dezelfde (gestelde) overtredingen ten grondslag:

a. start met bouw zonder startmelding;

b. bouwen in strijd met voorschriften verbonden aan de omgevingsvergunning bouw: vereiste (constructie)bescheiden zijn niet (tijdig) overgelegd, noch goedgekeurd;

c. gebruiken in strijd met voorwaarden van de omgevingsvergunning: waaraan gekoppeld dat er geen vergunning brandveilig gebruik (naar oud recht) is verleend en/of geen melding brandveilig gebruik is gedaan;

d. hoewel niet heel stellig, lijkt verweerder met het met de omgevingsvergunning voor het hotel strijdig gebruik ook te doelen op het bewonen door zorgbehoeftigen;

e. in het bestuursdwangbesluit is in wezen voorts de toetsing aan de brandveiligheidseisen uitgewerkt die zou volgen na een melding brandveilig gebruik.

13.4.De aan de herstelsancties ten grondslag gelegde overtredingen houden dus alle verband met nagenoeg dezelfde (ver)bouwwerkzaamheden en hetzelfde gebruik dat verzoeker van het pand maakt(e). Het college heeft ter zitting bevestigd dat de aan verzoeker opgelegde en op 28 maart 2024 gewijzigde last van 6 maart 2024 in elk geval nog niet is uitgewerkt voor zover het betreft overtredingen met betrekking tot het gebruik dat verzoeker van het hier bedoeld perceel maakt. Verweerder ziet daarbij over het hoofd dat hij de last onder dwangsom op 28 maart 2024 ook in gewijzigde vorm heeft opgelegd voor de bouwstop. Uit een en ander volgt dat verweerder achtereenvolgens voor dezelfde overtredingen meer herstelsancties heeft opgelegd en verweerder dus heeft gehandeld in strijd met artikel 5:6 Awb. De bezwaren van verzoeker tegen ten minste een van de besluiten heeft reeds om die reden een redelijke kans van slagen. Dat zou reden kunnen zijn voor schorsing. In dit geval is het echter niet evident welke van de bestreden besluiten zou moeten worden geschorst, omdat niet meer duidelijk is welke nu nog de oudste herstelsanctie is. Ook is niet evident dat verzoeker om deze reden wel een voldoende belang bij schorsing van een van de besluiten heeft, omdat schorsing van een van de besluiten zou kunnen betekenen dat verzoeker toch niet verder mag bouwen, dan wel tot gebruiken mag overgaan, omdat een andere herstelsanctie wel blijft gelden. De onrechtmatige stapeling kan in de verdere belangenafweging wel nog een rol spelen.

14. Partijen worden vervolgens verdeeld gehouden over het antwoord op de vraag of de constateringen en stellingen van verweerder de conclusie wettigen dat sprake is van een of meer overtredingen en de vraag of de (vaststaande) overtredingen het opleggen van een herstelsanctie rechtvaardigen. Hoewel sprake is van een voorlopige voorziening en dus de onderzoeksmogelijkheden beperkt zijn, ontkomt de voorzieningenrechter er niet aan te proberen die vraag (globaal) te beoordelen en daarna mogelijk nog bestaande twijfel over die antwoorden in de belangenafweging in het voor- of nadeel van partijen mee te wegen. Daarbij weegt mee dat duidelijk is dat de in de haast opgestelde besluiten kennelijk zijn ingegeven door politieke druk van de buurt op de burgemeester om op te treden tegen het gebruik van het pand voor bewoning door personen die zorg behoeven, terwijl niet evident is dat dat gebruik op zichzelf in strijd is met het omgevingsplan en verweerder dat ook niet als overtreding in de besluiten aanvoert. Anderzijds weegt mee dat verzoeker wel verwarring heeft gezaaid door een bouwplan in te dienen voor een hotel, maar het pand is gaan gebruiken voor bewoning met zorg. Verder heeft verzoeker op 5 maart 2024 een nieuwe omgevingsvergunning voor bouwactiviteiten in het pand aangevraagd om – onder meer – de indeling van het hotel te wijzigen en de woning op de bovenverdieping te splitsen in drie appartementen. Die aanvraag heeft op zichzelf geen invloed op de vraag of de herstelsancties in rechte houdbaar zijn, maar roepen wel de vraag op wat zijn belang precies is bij de beoordeling van de herstelsancties nu de nieuwe aanvraag ziet op enigszins andere bouw- en gebruikswensen dan het eerder door hem gewenste bouwplan, waarvoor de omgevingsvergunning was afgegeven en waarop de handhaving mede is gebaseerd.

15. Verweerder baseert zich – onder meer – op de gestelde overtreding van voorwaarden, c.q. voorschriften, in de omgevingsvergunning. Verweerder heeft daartoe in de handhavingsbesluiten gesteld dat verzoeker artikel 5.5, eerste en tweede lid, Ow heeft overtreden. Daarin is – voor zover hier van belang – bepaald dat het is verboden te handelen in strijd met een voorschrift van een omgevingsvergunning voor een omgevingsplanactiviteit respectievelijk een bouwactiviteit. De omgevingsvergunning van 5 oktober 2023 heeft evenwel (nog) niet te gelden als een omgevingsvergunning onder de Ow voor bedoelde activiteiten. Omdat tegen deze omgevingsvergunning bezwaar is gemaakt, is deze vergunning (nog) niet onherroepelijk. Op grond van artikel 4.12 IwOw geldt de omgevingsvergunning van 5 oktober 2023 daarom (nog) niet als een omgevingsvergunning als bedoeld in de Ow. De stelling in de handhavingsbesluiten dat sprake is van overtredingen van artikel 5.5 van de Ow kan reeds daarom in bezwaar geen standhouden. Omdat verweerder dit gebrek in bezwaar kan herstellen – verzoeker heeft immers achteraf gezien vooralsnog gebouwd zonder de vereiste omgevingsvergunning –, ziet de voorzieningenrechter hierin op zichzelf geen reden tot het treffen van een voorlopige voorziening. Als de vergunning niet onherroepelijk wordt, dan heeft verzoeker immers helemaal geen vergunning om het hotel te realiseren en zou hij ook dan in overtreding zijn.

16. Verzoeker heeft gesteld, dat hij de start van de bouwwerkzaamheden (tijdig) – telefonisch – zou hebben gemeld. Verweerder heeft dat betwist. Verzoeker heeft zijn stelling niet nader met overtuigend bewijs onderbouwd. In het midden kan dan ook blijven of voor een dergelijke melding een vormvoorschrift geldt, zoals verweerder stelt.

16.1.Dat betekent dat verzoeker niet heeft voldaan aan artikel 7.7, eerste lid, Bbl. In dat besluit – of de Ow – is aan dat voorschrift echter geen verdere consequentie verbonden, laat staan een verbod (tot het starten van de bouw). Inmiddels is verweerder op de hoogte van de bouwwerkzaamheden, zodat hij alsnog – zij het enigszins gebrekkig – de controle kan uitvoeren waarvoor die melding is bedoeld. Omdat het standpunt van verweerder ook nog meebrengt dat deze fout nooit meer zou zijn te herstellen en de sanctiebesluiten daarom in wezen oneindig zouden doorlopen, ook al beschikt verzoeker over de omgevingsvergunning voor de bouw, kan het niet tijdig melden de handhaving van de sanctiebesluiten op zichzelf niet rechtvaardigen. In zoverre kan verzoeker in bezwaar dus gelijk krijgen.

17.1.Voor zover verweerder bedoeld zou hebben dat het gebruik in strijd zou zijn met de verleende omgevingsvergunning omdat verzoeker in het pand personen met een zorgbehoefte wil laten huisvesten en niet een hotel wil beginnen zoals in de aanvraag stond, is geen sprake van een overtreding, zodat daarop de sanctiebesluiten niet kunnen worden gebaseerd. In de omgevingsvergunning is immers het gebruik als hotel niet voorgeschreven. De vergunning is ook niet verleend om – bijvoorbeeld in afwijking van het toen geldende bestemmingsplan – gebruik als hotel en niet gebruik als huisvesting voor zorgbehoeftigen mogelijk te maken. Hiervoor onder 14 is reeds overwogen dat ook niet evident is dat het gebruik voor bewoning door zorgbehoeftigen in strijd is het omgevingsplan. Onder bestemmingsplan Saendelftn

Dat in zoverre sedert 1 januari 2024 als (deel van het) omgevingsplan heeft te gelden.

is onder de bestemming “Gemengd” die geldt voor het perceel waar het pand op staat, ook begrepen “(maatschappelijke) dienstverlening (en voorzieningen)”, waaronder volgens de staat van bedrijfsactiviteiten ook verpleeghuizen en persoonlijke dienstverlening niet elders genoemd zijn begrepen, en “wonen”. Voor woningen gelden weliswaar bouwbeperkingen, maar ook uit die bepalingen volgt op zichzelf nog niet dat het gebruik voor huisvesting met zorgbehoefte in strijd zou zijn met de eerder verleende omgevingsvergunning. Omdat het bezwaar op dit punt niet kansloos is, kan ook hierin grond gelegen zijn een voorziening te treffen.

18.1.Verweerder heeft aangevoerd dat verzoeker geen van de bescheiden – genoemd onder 7 – tijdig zou hebben ingediend. Verzoeker heeft aangevoerd dat hij een deel van die bescheiden wel (tijdig) heeft overgelegd en dat hij voor een deel daarvan ook op andere wijze aan die voorschriften kan voldoen en daaraan in de praktijk ook heeft voldaan. Verder voert hij een deel van het bouwplan niet uit, te weten het verwijderen van een deel van het (platte) dak van het (voor)gebouw, zodat hij daarop betrekking hebbende (constructie)bescheiden niet hoeft over te leggen. Verder zou volgens verzoekereen deel van de (sloop en verbouw)werkzaamheden, te weten het veranderen, deels weghalen, van laagbouw in het achtererf een vergunningsvrij bouwwerk en vergunningsvrije werkzaamheden betreffen.

18.2.Een deel van die argumenten, met name het verwijderen van een deel van het (platte) dak van het (voor)gebouw, waarvan verweerder niet betwist dat die werkzaamheden(nog) niet zijn uitgevoerd, zou doel kunnen treffen, reeds omdat de termijn voor het aanleveren van die bescheiden eerst verstrijkt drie weken voordat verzoeker (toch) aan die werkzaamheden zou gaan beginnen, zodat op dat punt (nog) geen sprake is van een overtreding. Een deel van die voorschriften lijken samen te hangen met de brandveiligheidseisen waarop verweerder (kennelijk) afzonderlijk handhaaft. Voor wat betreft de overige constructiebescheiden biedt deze procedure over een voorlopige voorziening onvoldoende gelegenheid om te onderzoeken of aan de betreffende voorschriften is voldaan. Zo worden in de omgevingsvergunning al wel enige constructieve berekeningen genoemd die eerder zijn aangeleverd, waar verzoeker ter zitting ook aan heeft gerefereerd, maar kan niet worden overzien of daarmee alle bescheiden zijn aangeleverd.

18.3.Op het punt van de vraag of een deel van de werkzaamheden vergunningsvrij is, is van belang dat verzoeker op het eerste gezicht bij de aanvraag om de omgevingsvergunning die bouwactiviteiten wel heeft aangevraagd, hetgeen mee kan brengen – mede gelet op de (gestelde) mogelijke effecten op (de rest van) de constructies – dat die activiteiten reeds daarom niet vergunningsvrij kunnen zijn.

18.4.Samenvattend is niet uitgesloten dat verzoeker op het punt van de over te leggen (constructie- en brandveiligheidsvoorzienings)bescheidenn

Ten overvloede merkt de voorzieningenrechter op dat de voorlichtende opmerking in de omgevingsvergunning over de noodzakelijk toestemming brandveilig gebruik geen voorschrift in de vergunning betreft, zodat eiser in zoverre niet in strijd met de omgevingsvergunning kan hebben gehandeld.

en het verkrijgen van goedkeuring voor de bouwwerkzaamheden waar die op zien – ervan uitgaande dat de omgevingsvergunning alsnog onherroepelijk wordt - een of meer voorschriften en dus artikel 5.5, tweede lid, aanhef en onder c, Ow heeft overtreden. Dat zou kunnen pleiten tegen het treffen van een voorlopige voorziening.

19.1.Verweerder is in de besluiten ook gaan opsommen in welk opzicht niet zou zijn gebouwd in overeenstemming met regels uit het Bbl in verband met brandveiligheid waaronder bijvoorbeeld regels over het tijdig vaststellen van en vluchten bij brand (in bestaande bouw) in paragrafen 3.7.5 en 3.7.6 Bbl. In wezen gaat het hier om de normen waaraan verweerder zou gaan toetsen nadat een melding brandveilig gebruik zou zijn gedaan. Ter zitting verschilden partijen over de vraag welke normen op het pand van toepassing zouden zijn en of daar al dan niet (reeds) aan is voldaan. De vraag welk gebruik daadwerkelijk van het pand zal worden gemaakt, kan ook nog tot een verschillende beoordeling leiden. De besluiten zijn in dit opzicht ook niet even helder en duidelijk geformuleerd. Op dit punt is ook denkbaar dat verweerder aan verzoeker eerst een begunstigingstermijn zou bieden om aan de – gestelde – gebreken te voldoen. Of handhaven in de vorm als thans is gedaan, de toetsing in rechte doorstaat, is daarom, zonder nader onderzoek, niet evident.

20.1.Onder die omstandigheden ziet de voorzieningenrechter, mede gelet op de overige onder 14 genoemde omstandigheden, onvoldoende aanleiding om de herstelsancties te schorsen voor zover verweerder verzoeker oplegt het pand (nog) niet te gebruiken. Uiteraard komt dat anders te liggen als verzoeker alsnog – na voltooiing van de bouw – heeft voldaan aan alle eisen voor ingebruikname. Verweerder zal dan de herstelsanctie die ziet op gebruik onmiddellijk moeten opheffen. Verzoeker heeft daarnaast wel een groot belang bij het opheffen van de herstelsanctie die hem belet de bouw – conform de omgevingsvergunning – te voltooien en daarnaast te voldoen aan de overige bouwregels die voor het door hem beoogde gebruik gelden.

20.2.Ten overvloede merkt de voorzieningenrechter op dat verzoeker niet mag bouwen conform de aanvraag om omgevingsvergunning van 5 maart 2024, omdat die vergunning nog niet is verleend.

20.3.Bij die stand van zaken zal de voorzieningenrechter de herstelsancties schorsen voor zover die verzoeker beletten de bouw te voltooien, maar die schorsing pas in laten gaan over twee weken, zodat verzoeker voor die tijd – in redelijk overleg met verweerder – de voor verdere bouw nog noodzakelijke bescheiden en bewijsstukken kan aanleveren en doen goedkeuren, zowel qua constructie, als brandveiligheid. Verweerder mag er daarbij vooralsnog – zoals onder 18.3 overwogen - vanuit gaan dat het veranderen, deels weghalen, van de laagbouw in het achtererf wel onder de omgevingsvergunning is begrepen en dus wel vergunningplichtig is, althans dat de toereikendheid van de betreffende constructies wordt onderbouwd. Als verzoeker er expliciet voor blijft kiezen het verwijderen van een deel van het (platte) dak van het (voor)gebouw achterwege te laten hoeft hij daar specifiek op betrekking hebbende constructieberekeningen nog niet aan te leveren. Dat neemt niet weg, dat hij andere constructieberekeningen die betrekking hebben op het voormalige hoofdgebouw en het terras/balkon waarvoor een deel van het bestaande dak (van het achtergebouw) is gewijzigd – in overleg met verweerder – (wellicht) nog wel moet aanleveren, als dat inmiddels niet al is gebeurd.