1.1.Het college heeft op het verzoek gereageerd met een verweerschrift.

1.2.De voorzieningenrechter heeft het verzoek op 10 april 2024 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen: de gemachtigde van verzoeker en [persoon A], de gemachtigde van het college en [persoon B] en [persoon C] namens het college. Daarnaast heeft aan de zitting deelgenomen: de gemachtigde van vergunninghouder en [persoon D] en [persoon E] namens vergunninghouder.

4.1.Op 11 december 2023 heeft vergunninghouder een aanvraag voor een omgevingsvergunning ingediend voor het realiseren van een tijdelijke noodopvanglocatie voor 100 asielzoekers op voormeld perceel voor een periode van twee jaar voor de activiteiten:

- het bouwen van een bouwwerk;

- het afwijken van de bestemming;

- werk of werkzaamheden uitvoeren;

- het maken van een uitweg.

4.2.Bij bestreden besluit heeft het college de gevraagde omgevingsvergunning verleend. Verzoeker heeft hiertegen bezwaar gemaakt en een verzoek om een voorlopige voorziening ingediend.

5.2.Vergunninghouder is inmiddels met de bouw van de noodopvanglocatie gestart en heeft zowel schriftelijk als op zitting medegedeeld dat de eerste asielzoekers per 25 april 2024 in de noodopvang zullen verblijven. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter heeft verzoeker daarom een spoedeisend belang bij het verzoek om een voorlopige voorziening.

6.1.Op het perceel is het bestemmingsplan “Buitengebied Druten” van toepassing. Het perceel heeft de enkelbestemming “Agrarisch” en de dubbelbestemming “Waarde – Archeologie 4” en voor een klein deel “Water” en “Leiding-Gas”. Daarnaast heeft het perceel de gebiedsaanduiding “milieuzone – grondwaterbeschermingsgebied” en “overige zone – landschapstype waaloeverwallen”.

6.2.Uit de artikelen 3.1, 20.1, 18.1 en 26.1 van de planregels volgt voor welke doeleinden het perceel bestemd is. Niet in geschil is dat een tijdelijke noodopvanglocatie voor asielzoekers op het perceel volgens het bestemmingsplan niet is toegestaan. Het college heeft op grond van artikel 2.1, eerste lid, onder c, gelezen in verbinding met artikel 2.12, eerste lid, onder a, van de Wabo en artikel 4, elfde lid, van bijlage II van het Besluit omgevingsrecht (Bor), besloten een vergunning te verlenen waarbij het is toegestaan om tijdelijk af te wijken van het bestemmingsplan.

7. De door verzoeker aangevoerde gronden zijn gericht tegen het besluit van het college om de vergunning te verlenen voor het tijdelijk afwijken van het bestemmingsplan. Verzoeker voert aan dat de beoogde activiteit in strijd is met een goede ruimtelijke ordening. De door verzoeker aangevoerde gronden zal de voorzieningenrechter hierna beoordelen.

8. Verzoeker voert aan dat het plaatsen van een aggregaat door vergunninghouder op de locatie mogelijk een negatieve invloed zal hebben op de leefbaarheid van zijn woon- en leefomgeving. Het college maakt niet duidelijk hoeveel geluid het aggregaat produceert en hoeveel geluid maximaal is toegestaan. Verzoeker maakt zich daarom zorgen over de geluidsoverlast als gevolg van het aggregaat.

9. Het college heeft toegelicht dat de noodopvang wordt voorzien van elektriciteit via de aansluiting van de naastgelegen [vereniging]. De verwachting is echter dat de stroomvoorziening op de piekmomenten onvoldoende zal zijn. Om die reden wordt er een aggregaat met accuopslag geplaatst. Door de accuopslag, die vanuit het net wordt gevuld, hoeft het aggregaat in de nacht niet te draaien. Het aggregaat staat op geruime afstand van de woning van verzoeker en wordt afgeschermd met een geluidswerend doek. Het college verwacht dat de geluidsoverlast beperkt zal zijn. Op zitting heeft het college aangevoerd dat de aanvraag op dit punt inmiddels door vergunninghouder is aangevuld.

10. De voorzieningenrechter overweegt dat onduidelijk is hoeveel geluidsproductie het aggregaat zal veroorzaken en daarmee wat de geluidsbelasting bij de woning van verzoeker zal zijn. De voorzieningenrechter stelt vast dat er op dit punt sprake is van een gebrek. De voorzieningenrechter is van oordeel dat dit gebrek in bezwaar kan worden hersteld, nu er op voorhand geen aanknopingspunten zijn dat het aggregaat tot een onaanvaardbare geluidsbelasting zal zorgen. Daarbij neemt de voorzieningenrechter in acht dat het aggregaat op ruime afstand van de woning van verzoeker achter een grondwal komt te staan en dat er een geluidswerend doek wordt gehangen. Bovendien heeft het college voorgesteld en heeft vergunninghouder ingestemd met het verbinden van een voorschrift aan de vergunning dat het aggregaat niet mag draaien tussen 23.00 uur in de avond en 7.00 uur in de ochtend. De voorzieningenrechter zal dit voorschrift in deze uitspraak aan de vergunning verbinden. Met dit voorschrift en de plaatselijke omstandigheden is op voorhand niet aannemelijk dat het aggregaat zal leiden tot een onevenredige geluidsbelasting.

11. Verzoeker betoogt dat de extra voetgangersbrug direct achter zijn tuin zal zorgen voor geluidsoverlast en een inbreuk op zijn privacy. De voetgangersbrug is gelegen direct achter zijn tuinhuis waarvan hij in de zomer gebruik maakt om te ontspannen, te eten en met vrienden samen te komen. Hij vraagt zich af waarom deze voetgangersbrug niet verder weg, bijvoorbeeld naast de oprit voor de auto’s, geplaatst had kunnen worden.

12. De voorzieningenrechter overweegt als volgt. Op zitting is door het college en vergunninghouder toegelicht dat voor deze plek is gekozen omdat dit de kortste route is naar het centrum. Daarnaast bestaat de wens om uit oogpunt van veiligheid de voetgangers en auto’s van elkaar te scheiden. Vergunninghouder heeft op zitting toegezegd de voetgangers te zullen instrueren om niet op of rond de voetgangersbrug te blijven hangen. Het college heeft zich op zitting bereid getoond zo spoedig mogelijk te onderzoeken of de grondwal iets verder doorgetrokken kan worden zodat het perceel ook bij de voetgangersbrug wordt afgeschermd en om mee te betalen aan een schutting om het perceel van verzoekers. Gelet hierop is er naar het oordeel van de voorzieningenrechter geen reden om aan te nemen dat er sprake is van een onevenredige aantasting van de privacy van verzoeker en van geluidsoverlast. Dit betoog slaagt niet.

13. Verzoeker voert aan dat hij nu al veel hinder ervaart van de op het perceel geplaatste lichtmasten. De lampen schijnen de tuin en de woning in. Ook ervaart hij hinder van het licht van de lantaarnpalen die recent aan de voorzijde van zijn woning zijn geplaatst. In de aanvraag voor de omgevingsvergunning heeft verzoeker geen lichthindermeting aangetroffen. Ook is op zijn perceel geen nulmeting uitgevoerd voorafgaand aan de oprichting van de noodopvanglocatie. Dit is daarom van invloed op de leefbaarheid van zijn woon- en leefomgeving.

14. De voorzieningenrechter overweegt dat de lantaarnpalen voor de woning van verzoeker in het openbaar gebied staan en geen onderdeel uitmaken van de verleende vergunning, zodat de voorzieningenrechter aan een beoordeling op dit punt niet toekomt.

14.1.Daarnaast overweegt de voorzieningenrechter dat de overlast van de lichtmasten tijdens de bouwwerkzaamheden geen betrekking hebben op het plan zelf maar meer op de uitvoering daarvan. Dit kan volgens vaste rechtspraak niet leiden tot schorsing van de verleende vergunning. n

Zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Afdeling van Bestuursrechtspraak van de Raad van State van 30 november 2021, ECLI:NL:RVS:2021:2668.

Door verzoeker is niet weersproken dat vergunninghouder de hinder inmiddels heeft gereduceerd door de lichtmasten van de woning van verzoeker af te draaien.

15. Verzoeker voert aan dat zijn privacy wordt aangetast door de camera’s die op de noodopvanglocatie zijn geplaatst.

16. Dit betoog slaagt naar het oordeel van de voorzieningenrechter niet. Op de overgelegde stukken, met name de inrichtingstekening, is te zien dat de camera’s naar binnen op het terrein zijn gericht en niet op het perceel van verzoeker. Verzoeker heeft zijn betoog op dit punt onvoldoende onderbouwd.

17. Verzoeker betoogt dat de noodzaak van een zendmast voor beveiligde communicatie onvoldoende in het besluit is gemotiveerd. Naar zijn mening had de noodopvanglocatie kunnen worden aangesloten op het glasvezelnetwerk. Verzoeker maakt zich zorgen over de gevolgen voor zijn gezondheid en dat van zijn gezin vanwege de straling die een dergelijke zendmast met zich brengt. Het college heeft geen onderzoek gedaan naar de hoeveelheid straling op zijn perceel.

18. De voorzieningenrechter overweegt dat de zendmast onderdeel uitmaakt van de vergunning en dat het op zijn weg ligt om de verleende vergunning te beoordelen. Dat er ook andere mogelijkheden voor beveiligde communicatie mogelijk zijn, zoals de aanleg van glasvezelverbinding, doet niet ter zake.

• Nederland hanteert strengere eisen dan door Europa wordt aanbevolen.

• Bij de vaststelling van limieten is niet alleen rekening gehouden met de directe effecten van elektromagnetische straling, maar ook met effecten op de langere termijn.

• Er worden geen blootstellinglimieten overschreden indien een persoon zich in de nabijheid van een Tele2 schotelantenne bevindt.

• Er worden zelfs geen blootstellinglimieten overschreden indien een persoon zich in bundel van een Tele2 schotelantenne bevindt.

19. Verzoeker stelt zich op het standpunt dat de waarde van zijn woning door de komst van de noodopvanglocatie tijdelijk aanzienlijk daalt. Bij verkoop van zijn woning zal hij hierdoor groot verlies lijden. Verder heeft verzoeker veel geïnvesteerd in en verbouwd aan de woning, waaronder vervanging van de volledige zijgevel door een glaswand om uit te kunnen kijken over de weilanden. Door de bouw van de noodopvanglocatie wordt hij belemmerd in dat vrije uitzicht.

20. De voorzieningenrechter is van oordeel dat dit betoog niet slaagt. Er bestaat geen recht op een vrij uitzicht en bovendien gaat het in deze vergunning om een tijdelijke situatie van twee jaar. Niet gebleken is van een onevenredige aantasting van de woon- en leefomgeving van verzoeker. Dat de komst van de noodopvang mogelijk leidt tot een waardedaling van de woning van verzoeker, kan in deze procedure niet aan de orde komen, maar moet betrokken worden in een eventuele planschadeprocedure. Dit betoog slaagt niet.

21. Verzoeker voert aan dat het aannemelijk is dat er dagelijks vele bewoners van de noodopvanglocatie te voet of met de fiets zijn woning zullen passeren en hij maakt zich zorgen over de sociale veiligheid. Deze situatie is direct van invloed op de leefbaarheid van zijn woon- en leefomgeving.

22. De voorzieningenrechter overweegt als volgt. Verzoeker heeft op zitting toegelicht dat zijn zorg over de veiligheid niet zozeer ziet op de veiligheid op het terrein van de noodopvanglocatie zelf, maar op wat plaatsvindt in de openbare ruimte. De voorzieningenrechter is van oordeel dat dit een ruimtelijk relevant belang is dat kan worden betrokken bij de vraag of sprake is van een goede ruimtelijke ordening.n

Zie ook de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 13 juni 2007, ECLI:NL:RVS:2007:BA7058, r.o. 2.6.1.

De sociale veiligheid kan namelijk van belang zijn voor de leefbaarheid van de woon- en leefomgeving. In wat door verzoeker is aangevoerd, ziet de voorzieningenrechter echter geen aanleiding om aan te nemen dat het plan leidt tot een onevenredige aantasting van de sociale veiligheid. Verzoeker heeft zijn zorgen namelijk niet concreet gemaakt of onderbouwd. Daarbij komt dat het college heeft toegezegd dat er extra zal worden gesurveilleerd rondom de opvanglocatie.
Ten aanzien van het veiligheidsplan overweegt de voorzieningenrechter dat het naar zijn oordeel raadzaam is om in het besluit op bezwaar een vergunningvoorschrift op te nemen waarmee de naleving van het veiligheidsplan wordt geborgd. Omdat verzoeker echter heeft aangegeven dat hij zich geen zorgen maakt over de sociale veiligheid op de opvanglocatie zelf, ziet de voorzieningenrechter geen aanleiding om thans zelf voorschriften aan de vergunning te verbinden over de naleving van het veiligheidsplan.

Dit betoog faalt.

23. Verzoeker voert aan dat de bouw van een noodopvanglocatie op het perceel op korte afstand van een aantal veehouderijen tot gezondheidsrisico’s bij de bewoners van de noodopvanglocatie kan leiden. Op korte afstand liggen onder meer een pluimveehouderij, een varkenshouderij en een geitenhouderij. Uit het advies van de GGD blijkt bijvoorbeeld dat binnen een straal van twee kilometer, met name binnen 500 meter, rondom een geitenhouderij een verhoogd risico bestaat op longontsteking. De noodopvanglocatie is gesitueerd op 410 meter van de geitenhouderij. Verzoeker vraagt zich af of het college voldoende op de hoogte is van de risico’s.

24. De voorzieningenrechter overweegt dat uit het advies van de GGD Gelderland-Zuid van 26 juni 2023 blijkt dat de GGD inderdaad gezondheidsrisico’s ziet van bouwen in de buurt van veehouderijen. Geadviseerd wordt om terughoudend te zijn met bouwen binnen twee kilometer, en zeker binnen 500 meter, van een geitenhouderij. Bij overige veehouderij wordt een afstand van minimaal 250 meter gehanteerd. Het advies om terughoudend te zijn, houdt evenwel geen uitdrukkelijk verbod in om binnen deze grenzen te bouwen.

25. De voorzieningenrechter stelt vast dat de noodopvanglocatie binnen de 500 meter van de geitenhouderij wordt gebouwd. De varkenshouderij is gesitueerd op circa 650 meter van de noodopvanglocatie. Op zitting heeft het college toegelicht waarom het in dit geval toch aanvaardbaar is om de noodopvanglocatie op deze afstanden van veehouderijen te bouwen; er is een groot tekort aan opvanglocaties voor asielzoekers, het gaat om een tijdelijke noodopvanglocatie voor de duur van twee jaar en de gemiddelde asielzoeker verblijft slechts negen maanden op deze locatie. Het college verwacht daarom dat er geen of beperkte gezondheidseffecten zullen zijn. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter is er op voorhand geen reden om deze onderbouwing gebrekkig te achten. Dit betoog faalt eveneens.