Stikstofdepositie kan ruimtelijke ontwikkelingen behoorlijk in de weg staan, omdat daardoor al snel sprake kan zijn van significante gevolgen voor een of meer Natura 2000-gebieden. Dat is niet zonder meer toegestaan: de Natura 2000-gebieden zijn aangewezen om de daarin voorkomende habitattypen en -soorten te beschermen en zo de biodiversiteit te behouden en te bevorderen. Daartoe zijn per habitattype of -soort instandhoudingsdoelstellingen geformuleerd. De Natura 2000-gebieden zijn beschermd op grond van de Europese Habitatrichtlijn en de Wet natuurbescherming (Wnb).
Zo is een Wnb-vergunning nodig voor projecten die significante gevolgen kunnen hebben voor een dergelijk gebied. De Wnb-vergunning kan in principe alleen worden verleend als uit een passende beoordeling blijkt dat de natuurlijke kenmerken van het gebied niet worden aangetast. Dit betreft een ecologische toets/onderbouwing. Bij veel stikstofdepositie zal een significante aantasting van natuurwaarden over het algemeen niet zomaar kunnen worden uitgesloten.
Als de passende beoordeling de vereiste zekerheid niet biedt om de vergunning te kunnen verlenen, kan de Wnb-vergunning alleen worden verleend als wordt voldaan aan de zogenoemde ADC-toets: er zijn geen alternatieve oplossingen (A), het plan of project is nodig om dwingende redenen van groot openbaar belang (D) en er worden compenserende maatregelen getroffen om te waarborgen dat de algehele samenhang van Natura 2000-gebieden bewaard blijft (C). Dit is geen eenvoudig te nemen hobbel.

Fotocredits: ChefSteps (cc)