De VNG, het IPO en het COA roepen de Eerste Kamer “met klem” om de Spreidingswet aan te nemen. “Zonder Spreidingswet blijven gemeenten, hun inwoners en uitvoeringsorganisaties vastzitten in een constante, steeds terugkerende opvangcrisis.”
“U heeft de sleutel in de hand om de huidige problematiek op te lossen. Het is noodzakelijk om nu het besluit te nemen. Zonder Spreidingswet blijven gemeenten, hun inwoners en uitvoeringsorganisaties vastzitten in een constante, steeds terugkerende opvangcrisis”, schrijven de organisaties in een petitie aan de Eerste Kamer”, schrijven de organisaties in een petitie aan de Eerste Kamer.
“Opvanglocaties blijven overvol, gemeenten en inwoners blijven overvallen worden door tijdelijke noodopvang en het gesleep met mensen blijft de waan van de dag. Met alle gevolgen van dien voor hen, omwonenden die overlast ervaren, maar ook voor de COA-medewerkers.”
De petitie werd vandaag fysiek overhandigd in het bijzijn van diverse burgemeesters en commissarissen van de koning. Namens de VNG, het IPO en het COA lichtte burgemeester Gebben van de gemeente Dronten toe waarom de bestuurders voor de wet zijn. “We zijn hier gekomen voor perspectief, rust en zekerheid voor gemeenten en asielzoekers, nu en in de toekomst. Dat is wat deze wet ons biedt.”
De VNG, het IPO en het COA wijzen er in de petitie op dat nu “slechts een kwart” van de gemeenten structurele asielopvang biedt. Deze gemeenten lopen volgens de organisaties “al tijden tegen hun grenzen aan”. Uit de petitie: “Vooral gemeenten in het noorden en oosten van ons land vangen grotere groepen asielzoekers op. Daardoor belasten we deze gemeenten onevenredig hoog.”
Verder wijzen de organisaties op de hoge kosten van tijdelijke noodopvang in bijvoorbeeld gymzalen, evenementenhallen en cruiseschepen. “Tijdelijke opvang is minimaal twee keer zo duur als reguliere opvang. Daarnaast wordt tijdelijke opvang vaak op het laatste moment ingericht, waardoor de omgeving zich overvallen voelt.”
De Spreidingswet zou beide problemen oplossen, aldus de organisaties. “Met de spreidingswet krijgen alle 342 gemeenten een duidelijke opgave, die daarna op provinciaal niveau met elkaar besproken en gerealiseerd wordt, met oog voor de verschillen per gemeente. De wet geeft alle gemeenten een verantwoordelijkheid. Daarmee kent iedere gemeente haar opgave en is het niet afwachten totdat de staatssecretaris of het COA belt met een noodoproep.”
