Bodembescherming in de Omgevingswet

De Omgevingswet definieert bodem als: ‘het vaste deel van de aarde met de zich daarin bevindende vloeibare en gasvormige bestanddelen en organismen’ (art. 1.1, Ow). In de Wet bodembescherming werd dezelfde definitie gehanteerd. Deze ruime omschrijving betekent dat alles dat zich onder onze voeten bevindt bodem is. In onze maatschappij is de bodem in veel gevallen afgedekt met stenen of asfalt. Deze materialen behoren niet tot de bodem maar tot het daaronder liggende vaste deel van de aarde (ook wel: grond). De bodem bestaat uit grond, grondwater, bodemlucht en organismen. Feitelijk behoren ook de antropogene resten van vroegere bebouwing en grondgebruik bij de bodem. In de meeste gevallen bedoelen we met bodem de landbodem. De bodem van meren, sloten en andere oppervlaktewateren is ook bodem en noemen we waterbodem. Een waterbodem valt onder de definitie van oppervlaktewaterlichaam als bedoeld in de Omgevingswet: ‘samenhangend geheel van vrij aan het aardoppervlak voorkomend water, met de daarin aanwezige stoffen, en de bijbehorende bodem en oevers, alsmede flora en fauna’ (art. 1.1, Ow). Deze definitie is ontleend aan de Waterwet, de wet die met de inwerkingtreding van de Omgevingswet is ingetrokken.