In deze zaak heeft de provincie Zuid-Holland een aanwijzing gegeven aan de gemeente Lansingerland om een locatie aan te wijzen als locatie voor sociale woningen. Deze mogelijkheid stond in artikel 4.2 van de Wet ruimtelijke ordening. Deze is teruggekomen als instructie onder de Omgevingswet.
De aanwijzing is een besluit en er staan dus rechtsmiddelen tegen open. Hier hebben appellanten gebruik van gemaakt.
Aangezien in een mogelijke beroepsprocedure geen beroep mag worden gedaan op gronden die de locatie of inhoud betreffen, mogen gronden die daarop zien wel in deze procedure ingebracht worden.
De appellanten betogen dat de aanwijzing alleen in bijzondere situaties ingezet mag worden. Zij stellen dat er wellicht een gebrek aan sociale huurwoningen is, maar dat dit niet zo’n grote noodzaak met zich meebrengt dat dit instrument ingezet moet worden.
Ook de procedure wordt aangevallen. Aangezien de planlocatie al langere tijd een studielocatie is, vormt de aanwijzing een inbreuk op het democratisch proces. Daarnaast zou de geplande woningbouw überhaupt ontoereikend zijn.
De Afdeling gaat in dit alles niet mee. Hierbij wordt betrokken dat de gemeente te weinig sociale woningbouw realiseert en dat de woningbouwopgave urgent en actueel blijft.
Ook beroepsgronden die zien op verkeer, milieu, sociale voorzieningen en het vertrouwensbeginsel treffen geen doel. De aanwijzing blijft in stand. Nu ligt de bal bij de gemeente om daadwerkelijk aan de aanwijzing te voldoen.
