Traditioneel ontwerpen voor de zorg kan écht niet meer!

020 en 2021 gaan de geschiedenisboeken in als crisis jaren. COVID-19 heeft de wereld in zijn greep. Zelfs na het grotendeels vaccineren van de bevolking zijn maatregelen om de verspreiding tegen te gaan nog niet ten einde. Het blijft niet alleen bij COVID-19. We hebben te maken met een wooncrisis. Huizenprijzen stijgen sneller dan ooit. Er is een grote vraag naar op maat gemaakte woningen voor ouderen. Bouwen voor deze grote vraag is steeds moeilijker door onder andere de schaarste aan materialen en een tekort aan personeel. Ook wordt de urgentie van duurzaamheid steeds helderder. Ik kom veel bij zorgorganisaties over de vloer die bijna allemaal deze uitdagingen hebben.

Tegelijkertijd heeft COVID-19 ons geleerd dat we als mens en maatschappij erg veerkrachtig zijn. Opeens moesten we vanuit huis online gaan werken. In de bouwsector werden in mum van tijd ontwerp-overleggen en presentaties online georganiseerd. In de zorgsector waren er opeens digitale consulten als vervanger voor een bezoek aan de huisarts of poli. Onder de druk van een pandemie werd duidelijk dat we technologie wel moeten omarmen. Zelf heb ik vóór COVID-19 een Delphi onderzoek gefaciliteerd over de transitie naar het zorglandschap van 2030. Het rapport laat zien dat het zorglandschap op een aantal vlakken gaat veranderen. Met als belangrijke voorwaarde het omarmen van technologie. Zelf houd ik me dagelijks bezig met inzetten van digitale innovaties en het gebruikmaken van data om de zorg en de gebouwen hiervoor te verbeteren. Dus ik ben blij met deze beweging naar digitaal. Maar het zou toch niet zo zijn dat we na COVID-19 weer teruggaan naar het oude?!

Zowel de zorg als de bouw zijn, met vaak goede redenen, conservatieve sectoren. Ik heb vaak traditioneel ontwerpen meegemaakt met veel ontwerpiteraties en lange doorlooptijden. Losstaande processen per discipline met deelontwerpen die onvoldoende op elkaar aansluiten. Gebruikers die onvoldoende worden betrokken met een gebouw dat onvoldoende aansluit op de behoefte tot gevolg. Mijn vraag is dan ook: hoe kunnen we technologie nóg meer integreren in de bouwcyclus en slimmer gaan werken in ontwerp en beheer van zorggebouwen zodat we een impuls kunnen geven aan nieuw woonzorgvastgoed en de bouwkosten zo laag mogelijk houden?

De basis van mijn gedachte is een ‘infinity loop’. Ik zie de bouwcyclus als een doorlopend geheel en een continu proces met verbinding tussen gebouw en gebruik. Technologie voegt waarde toe aan deze verbinding. Aan het begin van een bouwproject zijn er veel keuzes te maken. Er liggen niet alleen eisen van de gebouwde omgeving op tafel, maar ook de behoeften van gebruikers. Door gebruik te maken van parametrisch ontwerpen kunnen we in een software tool alle parameters vastleggen en wordt het ontwerp rechtstreeks gekoppeld aan het gebruik. Zo kun je spelen met variabelen als beschikbaar personeel, afdelingsgrootte en maximale investering. Zonder oneindig herontwerp te doen. Dit klinkt ingewikkeld, even een concreet voorbeeld. Voor een zorgorganisatie heb ik samen met de opdrachtgever de business case van een toekomstige ‘Volledig Pakket Thuis’ zorglocatie inzichtelijk gemaakt. Binnen enkele seconden konden wij verschillende zorgscenario’s omzetten tot een ruimtelijk programma van eisen inclusief de financiële haalbaarheid. Dat maakt beslissen veel eenvoudiger. Ik denk dat we op deze manier een positieve bijdrage kunnen leveren aan de groeiende behoefte aan extramurale zorgomgevingen.

Ik ben ervan overtuigd dat integreren van digitale oplossingen en data in de levenscyclus van gebouw en gebruik de nodige versnelling kan brengen in de behoefte van wonen voor ouderen en de zorg. Traditioneel ontwerpen kan écht niet meer! In een volgende blog ga ik meer in op de beheerkant van de cyclus.