In een eerdere bijdrage (5 juni 2023) ben ik ingegaan op de inwerkingtreding van het nieuwe omgevingsrecht en de vraag of intrekking van het inwerkingtredingsbesluit wel mogelijk is. Dat kan en is vrij eenvoudig.
Voor een dergelijk, eveneens ingrijpend uitwerkingtredingsbesluit moeten er uiteraard heel goede redenen zijn.
Op 26 januari heeft minister De Jonge de inwerkingtredingsdatum van 1 januari 2024 voorgehangen bij het parlement.
Zijns inziens was er sprake van een zorgvuldige en verantwoorde beslissing, gebaseerd op:
het VERTROUWEN van hem en zijn bestuurlijke partners dat het DSO technisch voldoende gereed zal zijn bij inwerkingtreding,
dat de voorwaarden voor inwerkingtreding VOLDOENDE zijn ingevuld, en
dat de datum van 1 januari 2024 DRAAGVLAK heeft.
Van de voorwaarden – DSO, minimale eisen en financiële uitvoerbaarheid – ga ik in de bijlage vooral in op de te minimale eisen en summier op DSO en het financiële plaatje.
De beslissing om het nieuwe omgevingsrecht op 1 januari 2024 van stapel te laten lopen, is gebaseerd op enkel aannames en hoopvol vertrouwen van de bestuurlijke partners. Die in deze niet optreden als belangenbehartigers van de aangesloten gemeenten, waterschappen en provincies, waardoor de beslissing veel minder of weinig draagvlak heeft op de werkvloer.
Minister De Jonge is niet gevoelig gebleken voor argumenten, zeker niet voor inhoudelijke/juridische argumenten.
Misschien (ben ik ook eens hoopvol) dat uiteindelijk de wal - de te hoge kosten en het gebrek aan bemanning - het Ow-gevaarte alsnog keert.
Alle reden om de minister uit te nodigen voor een nazomers debat met als belangrijkste vraag of met de kennis van dan de inwerkingtreding wel een verantwoorde beslissing was en of het niet beter is om de inwerkingtreding alsnog uit te stellen tot Sint Juttemis.
