In het tussenarrest heeft het hof in r.o. 4.7 gemotiveerd waarom de door [geïntimeerde] gestelde afspraak nog niet vast stond; met name op het punt van de instemming van [appellant] met door [geïntimeerde] genoemde percentages bestonden teveel twijfels en onduidelijkheid. Dat beeld is met de getuigenverhoren niet wezenlijk veranderd.

[geïntimeerde] is een partijgetuige. De verklaring van een partij die als getuige is gehoord, heeft een beperkte bewijskracht voor de feiten waarvan die partij de bewijslast draagt. Die beperkte bewijskracht houdt in dat de verklaring van de partijgetuige geen bewijs in zijn/haar voordeel kan opleveren, tenzij er aanvullende bewijzen zijn. Die aanvullende bewijzen moeten dan wel zodanig sterk zijn en zodanig essentiële punten betreffen, dat zij de verklaring van de partijgetuige voldoende geloofwaardig maken (HR 31 maart 1995, ECLI:NL:HR:1995:ZC1688).

Zijn verklaring vindt op de essentiële onderdelen geen steun in andere bewijsmiddelen. [geïntimeerde] en [appellant] zijn op die essentiële punten bij hun lezing gebleven. Het merendeel van hun gesprekken heeft één-op-één plaatsgevonden; over het gesprek van november 2013, waaraan de toenmalig partner van [appellant] , mevrouw [C] , heeft deelgenomen heeft zij als getuige verklaard ‘dat in het contract percentages stonden van 5 of 7% en een percentage van sponsorinkomsten, dat zij die veel te hoog vonden en dat zij er over na wilden denken’. Daaruit leidt het hof af dat op dat moment niet met door [geïntimeerde] gepresenteerde percentages is ingestemd. Een door [geïntimeerde] genoemd gesprek van april 2013 waarin [C] volgens hem al eerder met het door [geïntimeerde] met [appellant] afgesproken percentage akkoord zou zijn gaan, heeft volgens [C] in het geheel niet plaatsgevonden. Wie van tweeën hierover gelijk heeft, is voor het hof niet vast te stellen. Al met al bestaat aldus nog steeds te veel onduidelijkheid over wat partijen precies hebben afgesproken en dat komt voor risico van [geïntimeerde] : hij is er niet in geslaagd het bewijs te leveren zoals hem dat is opgedragen.

i) Het hof acht op zichzelf aannemelijk dat in de door [geïntimeerde] genoemde takken van sport met de door hem gestelde percentages wordt gewerkt. Dat is echter niet voldoende om op basis van een daarvan afgeleid percentage hem een vergoeding toe te kennen in de orde van grootte zoals hij die van [appellant] vordert. De door [geïntimeerde] overgelegde contracten gaan er van uit dat gedurende meerdere jaren zaakwaarneming plaatsvindt; de overeengekomen vergoeding is, zo moet worden aangenomen, daarop afgestemd. In het geval van [geïntimeerde] en [appellant] is dat anders: hun samenwerking is na december 2013 gestopt en sindsdien heeft [geïntimeerde] geen werkzaamheden meer voor [appellant] verricht. Het hof verwijst in dit verband naar rechtsoverweging 4.3 van het tussenarrest. Met andere woorden: de eventuele vergoeding van [geïntimeerde] ziet alleen op de bemiddeling bij het contract van [appellant] bij Astana en is alleen al daarom beperkter dan in de door [geïntimeerde] aangehaalde voorbeelden.

ii) [appellant] heeft [geïntimeerde] , naar onweersproken vast staat, voor zijn werkzaamheden tot eind 2013 betaald op grond van de bestaande afspraken en [geïntimeerde] ook zijn reis-en verblijfkosten voor zijn besprekingen met Astana vergoed. [geïntimeerde] heeft geen inzicht gegeven in de kosten die hij voor zijn inspanningen om [appellant] onder te brengen bij Astana heeft gemaakt. Daarmee is niet inzichtelijk geworden of de gevorderde vergoeding in een redelijke verhouding tot die kosten staat.

iii) Daar komt bij dat [appellant] heeft gesteld dat [geïntimeerde] ook al in eerdere jaren als onderdeel van zijn werkzaamheden onderhandelde met wielerploegen over contracten voor [appellant] zonder dat daar een afzonderlijke, procentuele vergoeding tegenover stond. [geïntimeerde] heeft dat onvoldoende gemotiveerd weersproken: [geïntimeerde] heeft zelf aangevoerd dat hij sinds 2008 als zaakwaarnemer optrad voor [appellant] en hem vrijwel alle zakelijke beslommeringen uit handen nam. [geïntimeerde] heeft ook de onderhandelingen gevoerd die hebben geleid tot het contract van [appellant] bij de wielerploeg VacanceSoleil DCM Pro Cycling Team in 2012, op grond waarvan [appellant] in 2012 € 175.000,- en in 2013 € 200.000,- per jaar verdiende. Dat contract was volgens [geïntimeerde] de reden waarom tussen partijen met ingang van 2012 een maandelijkse vergoeding van € 250,- werd overeengekomen en voor 2013 een maandelijkse vergoeding van € 350,-, naast 10% van commerciële contracten en niet langer alleen een onkostenvergoeding, zoals in voorgaande jaren.

iv) [geïntimeerde] heeft niet gesteld dat partijen in de jaren voor 2014 zijn overeengekomen de vergoeding bewust laag te houden met de bedoeling dat die in latere jaren zou worden ingelopen. En evenmin dat de vergoedingen voor de jaren 2012 en 2013 niet in verhouding hebben gestaan tot de werkzaamheden van [geïntimeerde] .

Het voorgaande brengt mee dat de grieven van [appellant] doel treffen, dat het vonnis van de rechtbank van 12 juli 2017 vernietigd moet worden en dat de vorderingen van [geïntimeerde] alsnog zullen worden afgewezen. Dat leidt er ook toe dat [geïntimeerde] wordt veroordeeld in de proceskosten in eerste aanleg (waarover dit hof nog geen beslissing heeft gegeven in het arrest van 16 augustus 2016, waarmee de zaak is terugverwezen naar de rechtbank, zie rechtsoverweging 3.2 van dat arrest) en in de proceskosten in het hoger beroep, voor zover gericht tegen het vonnis van 12 juli 2017. De proceskosten voor de procedure bij de rechtbank in eerste aanleg aan de zijde van [appellant] worden vastgesteld op

€ 868,-voor verschotten en op € 2.682,- voor salaris van zijn advocaat. De proceskosten van [appellant] in hoger beroep worden vastgesteld op € 815,21 voor verschotten (dagvaarding

€ 99,21 en griffierecht € 716,-) en op € 4.897,50 voor salaris van zijn advocaat (2,5 punt in tarief IV). [geïntimeerde] heeft geen verweer gevoerd tegen de vorderingen van [appellant] om [geïntimeerde] te veroordelen tot betaling van nakosten en tot betaling van wettelijke rente over de proceskosten. Het hof zal die vorderingen daarom onder voorwaarden, een en ander zoals hierna zal blijken, toewijzen. Het meer of anders gevorderde zal worden afgewezen.