Woningbouwprojecten zijn soms bedoeld voor bepaalde categorieën bewoners, zoals senioren of studenten. Mag de gemeente in een bestemmingsplan vastleggen dat deze woningen alleen door een bepaalde categorie bewoners mag worden gebruikt? Deze vraag kwam kortgeleden aan bod in een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
De Raad van State oordeelde dat in een bestemmingsplan woningen niet voor uitsluitend één doelgroep mogen worden bestemd. In de betreffende zaak ging het om het bestemmen van levensloopwoningen voor uitsluitend senioren. De Raad van State is van mening dat dit niet is toegestaan, omdat leeftijd niet ruimtelijk relevant is.
Het is vaste rechtspraak dat onderscheid naar leeftijd en dergelijke niet relevant is. Dit volgt onder andere uit een uitspraak van 4 december 2013. Maar wat is dan wel ruimtelijk relevant? Bijvoorbeeld bouwregels over hoogte en diepte, natuur- of milieubelangen.
Toch kan de gemeente in het bestemmingsplan wel een bepaalde regeling opnemen om op bewoning te sturen. Dit kan bijvoorbeeld door in de begripsbepalingen van het bestemmingsplan op te nemen dat een woning bedoeld is voor de huisvesting van één afzonderlijk huishouden. Hierbij moet wel worden gezorgd voor een koppeling tussen de begripsbepalingen en de planregels. Bewoning door arbeidsmigranten of studenten is dan niet mogelijk. Dit is volgens Raad van State wel een ruimtelijk relevante keuze.
Samenvattend mag in het bestemmingsplan niet worden bepaald dat een woning alleen door een bepaalde doelgroep mag worden bewoond. Er kan echter wel, meer indirect, worden gestuurd.
