In deze zaak heeft appellante een verzoek om planschade ingediend bij het college van B&W van Rotterdam. Appellante stelt € 50.000,- schade te hebben geleden in de vorm van waardevermindering van het appartement. De schadeoorzaak is een bestemmingsplan dat de komst van een busbaan onder het appartement(encomplex) mogelijk maakt. Er wordt gediscussieerd over het oude planologische regime. Volgens het college bestond het oude planologische regime uitsluitend uit de Bouwverordening Rotterdam 2010. Appellante betwist dat.
Op het perceel vigeerde voorheen een uitbreidingsplan. Op grond van de Invoeringswet Wro hebben deze plannen per 1 juli 2013 hun rechtsgeldigheid verloren. De gemeenteraad was verplicht om voor deze plannen binnen vijf jaar een bestemmingsplan vast te stellen. Ter zitting heeft het college bevestigd dat de gemeenteraad niet heeft voldaan aan de verplichting om voor 1 juli 2013 een bestemmingsplan of beheersverordening vast te stellen. Ook heeft het college bevestigd dat er aan deze omstandigheid geen aandacht is besteed bij de besluitvorming. Evenmin is aandacht besteed aan de vraag of appellante wel aanspraak op tegemoetkoming in planschade had kunnen maken, als het schadeveroorzakende bestemmingsplan voor 1 juli 2013 zou zijn vastgesteld.
In dit geval speelt de bijzondere omstandigheid dat de gemeenteraad in strijd met een wettelijke plicht heeft nagelaten om tijdig een bestemmingsplan voor het betrokken gebied vast te stellen. Daardoor zijn in dit geval de uitbreidingsplannen op 1 juli 2013 van rechtswege komen te vervallen. Het college is volgens de Afdeling ten onrechte voorbij gegaan aan deze bijzondere omstandigheid door, zonder meer, te volstaan met de vergelijking met de bouwverordening. De Afdeling vernietigt de uitspraak van de rechtbank en de beslissing op bezwaar en draagt het college op een nieuw besluit te nemen. AbRvS 28 augustus 2024, ECLI:NL:RVS:2024:3501 (Rotterdam)
