“Overnachten op luchtbedden, personenbusjes en een andere bedrijfsvoering door een nieuwe eigenaar. Allemaal aspecten die de nu beoogde bezoekersaantallen van de groepsaccommodaties ter discussie kunnen stellen!”
Met deze simpele argumenten veegt de voorzieningenrechter het verweer van de gemeenteraad van tafel om in de planregels van een bestemmingsplan voor groepsaccommodaties géén maximale bezoekersaantallen te waarborgen.
“Wanneer je die bezoekersaantallen niet borgt, hoe weet je dan hoeveel geluid-, parkeer- en verkeersoverlast er voor de omgeving kan ontstaan?” Met deze hamvraag legt de rechter pijnlijk bloot waarom het bestemmingsplan niet deugt. Er is niet uitgegaan van de maximale planologische mogelijkheden. De gemeenteraad heeft daarmee niet goed in beeld gebracht wat dit bestemmingsplan voor de omgeving betekent. Dit betekent dat het bestemmingsplan niet zorgvuldig is voorbereid.1 Het bestemmingsplan is dus onrechtmatig en wordt geschorst.
De voorzieningenrechter verwijst hiervoor naar een andere zaak die in 2018 bij de Raad van State speelde.2 Deze zaak is nagenoeg een kopie. Ook in die zaak is een bestemmingsplan in het geding waar het aantal bezoekers van een groepsaccommodatie niet in de planregels is gewaarborgd.
De vertegenwoordiger van de gemeenteraad doet in die zaak nog een verwoede poging om de rechter op andere gedachten te brengen. “Wij zijn van mening dat in het bestemmingsplan voldoende is gewaarborgd dat er maximaal 40 personen gebruik kunnen maken van de groepsaccommodatie. Dit staat toch in de toelichting van het plan?
En op de bouwtekening van de omgevingsvergunning (voor het bouwen) staan maar 36 bedden ingetekend. Hier zijn de 16 parkeerplaatsen voor de groepsaccommodatie op gebaseerd.
Dit aantal parkeerplaatsen (genormeerd in de planregels) werkt toch ook beperkend door in het aantal personen dat gebruik kan maken van de groepsaccommodatie? Bovendien is de bebouwingsoppervlakte wél in de planregels begrensd.
En kijk naar de doelgroep van de groepsaccommodatie. Die mensen willen alleen maar rust, ruimte en natuur. Dit impliceert dus ook een wens naar voldoende gebruiksruimte per persoon!”
Het mag allemaal niet baten. De rechter is allesbehalve overtuigd. De Raad van State veegt de argumenten van de gemeenteraad relatief eenvoudig van tafel.
Natuurlijk beperkt de maximale bebouwingsoppervlakte in de planregels het aantal mogelijke bezoekers van de accommodatie. Maar hieruit kun je niet afleiden dat er een maximum is van 40 bezoekers.
Ook de beoogde invulling van de groepsaccommodatie zegt niet zoveel. In de toekomst kan een andere eigenaar de boel heel anders indelen. Of is er een andere doelgroep. En naast de eerdergenoemde 36 bedden kunnen bezoekers ook prima op luchtbedjes overnachten. Voor wat betreft het aantal parkeerplaatsen… bezoekers kunnen ook met personenbusjes komen.
Dat er maar maximaal 40 bezoekers komen staat dus helemaal niet vast. De gemeenteraad geeft ook niet aan waarom dat er geen planregel met een begrenzing van het aantal bezoekers voor de groepsaccommodatie in het bestemmingsplan is opgenomen. De gevolgen van het plan voor (het woon- en leefklimaat van) de omgeving zijn daarom niet goed in kaart gebracht. De gemeenteraad gaat immers niet uit van de maximale planologische mogelijkheden.
Gevolg van dit alles is dat de gemeenteraad zijn ‘huiswerk’ opnieuw moet maken.
Kortom, waarborg het aantal bezoekers van de beoogde groepsaccommodatie in de planregels van het bestemmingsplan. Alleen dán kun je dit bestemmingsplan goed in beeld brengen hoeveel geluid-, parkeer- en verkeersoverlast er voor de omgeving kan ontstaan.
In de zin van artikel 3:2 Algemene wet bestuursrecht.
ABRvS 31 oktober 2018, ECLI:NL:RVS:2018:3535, r.o. 6.
KENNISBANK
