Op 21 augustus 2024 heeft Rechtbank Zeeland-West-Brabant een uitspraak gedaan (ECLI:NL:RBZWB:2024:5780) over het bindend advies van de gemeenteraad en de ETFAL-onderbouwing. Er is op 18 juni 2024 een omgevingsvergunning verleend voor het realiseren van een crisisnoodopvang (CNO). Hiertegen is bezwaar gemaakt en vervolgens een verzoek tot een voorlopige voorziening ingediend. Verzoekers voeren in de procedure aan dat een bindend advies van de gemeenteraad ontbreekt en dat er geen sprake is van een evenwichtige toedeling van functies aan locaties. De voorzieningenrechter oordeelt daarover het volgende.
De gemeenteraad moet bij bepaalde aangewezen gevallen van een buitenplanse omgevingsplanactiviteit (BOPA) als adviseur worden aangewezen. Dit volgt uit artikel 16.15a, sub b, onder 1, van de Omgevingswet. In aanvulling op dit artikel, heeft de gemeente waar deze ontwikkeling voorgenomen is een Delegatiebesluit Omgevingsrecht (Delegatiebesluit) genomen. Uit artikel 5.1 van dit Delegatiebesluit volgt dat de gemeenteraad gebruik wenst te maken van de adviesbevoegdheid bij de realisatie van specifieke maatschappelijke voorzieningen. De toelichting van het Delegatiebesluit geeft aan dat hierbij gaat om maatschappelijke voorzieningen die normaal gezien niet zonder meer in een woonomgeving of in het overwegende agrarische buitengebied passen. Het college van de gemeente stelt dat de CNO niet aan deze voorwaarden voldoet, omdat het niet in de woonomgeving of het overwegend agrarisch buitengebied wordt gerealiseerd en er geen sprake is van een openbaar toegankelijke voorziening. De voorlopige voorzieningenrechter acht deze interpretatie te beperkt. Een CNO is bij uitstek een maatschappelijke voorziening die normaal gesproken niet zonder meer in de woonomgeving of het buitengebied past. De grond van de verzoekers slaagt. Maar, uit artikel 7:11 van de Awb volgt dat in bezwaar een volledige heroverweging plaatsvindt, waardoor dit gebrek in bezwaar hersteld kan worden.
Verzoekers stellen dat niet voldaan is aan het ETFAL-vereiste. De voorzieningenrechter loopt enkele onderdelen van de ETFAL-onderbouwing af. Verzoeker stelt dat de vergunning voor ‘wonen’ had moeten worden verleend, in plaats van voor ‘logies’. De voorzieningenrechter oordeelt echter dat de CNO voldoet aan definitie van logiesfunctie, zoals volgt uit bijlage I, onderdeel B, van het Besluit bouwwerken leefomgeving (Bbl).
Aangezien de CNO geen geluidsgevoelig gebouw is op grond van het Bbl worden verzoekers niet beperkt in de uitvoering van hun activiteiten. De voorzieningenrechter beoordeelt ook de aangevoerde gronden over geur, trillingen en de spuitzone. Deze gronden slagen eveneens niet. De voorzieningenrechter concludeert dat voldaan wordt aan de ETFAL-toets.
De voorzieningenrechter wijst het verzoek om de verleende omgevingsvergunning te schorsen af.
