In de uitspraak van 1 september 2023 (ECLI:NL:RBOBR:2023:4309) oordeelt de Rechtbank Oost-Brabant, onder verwijzing naar de Afdelingsuitspraak van 15 januari 2020, ECLI:NL:RVS:2020:74, dat het college bij de toetsing aan art. 2.7 Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (“Wabo”) – waaruit volgt dat onlosmakelijk verbonden activiteiten in één keer moeten worden aangevraagd- kan volstaan met een eigen oordeel over de vraag of op voorhand duidelijk is dat geen natuurvergunning noodzakelijk is.
In het kader van zijn besluit tot verlenen van een omgevingsvergunning voor de aspecten milieu, flora en fauna en gebiedsbescherming verleende omgevingsvergunning voor een motorcrossterrein (als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder e, en 2.1, eerste lid, onder i, Wabo) heeft het college die zogeheten ‘voortoets’ evenwel niet op een goede manier uitgevoerd en is het besluit genomen in strijd met (onder meer) art. 2.7 Wabo. Omdat de rechtbank heeft vastgesteld dat vergunninghouder en omwonenden elkaar dicht zijn genaderd en de rechtbank ook van oordeel is dat een omgevingsvergunning met duidelijke, handhaafbare regels de beste manier is om het conflict tussen partijen te beëindigen, geeft de rechtbank met het oog op een finale beslechting van het geschil het college de opdracht om, met gebruikmaking van een aantal aanwijzingen, een verbeterd besluit te nemen. Onderdeel van deze aanwijzingen zijn het in een aan de omgevingsvergunning te verbinden voorschrift vastleggen van het maximale aantal trainingsuren, het aan de hand van een nieuwe quickscan onderzoeken in hoeverre het houden van wedstrijden binnen het broedseizoen toelaatbaar zijn, het bepalen en handhaafbaar vastleggen van het maximaal toegestane geluidniveau en het minimale aantal uit te voeren broncontroles en het in een voorschrift vastleggen van een actieve informatieplicht naar direct omwonenden.
