"Het adviescollege Remkes biedt voor de korte termijn geen oplossingen voor de stikstofimpasse. Een generieke en gedwongen krimp is volgens het advies niet aan de orde, zoals ook LTO Nederland steeds heeft bepleit. Duizenden veehouderijbedrijven kunnen er echter nog steeds niet op rekenen dat zij snel een vergunning krijgen. Ook voor beweiden en bemesten worden nog geen praktische oplossingen geboden. Het advies staat daarmee ver van de visie van LTO Nederland en POV af. Opnieuw worden boeren en tuinders, ondanks mooie woorden van waardering voor hun bijdrage aan de voedselvoorziening en het Nederlands landschap, geconfronteerd met voorstellen voor verstikkend beleid."
Als Remkes een drempelwaarde voor een verwaarloosbare stikstofuitstoot had vastgesteld dan zou zeker 80% van de impasse zijn opgelost. In onze buurlanden geldt ook een realistische en veilige ondergrens. We hebben uitgelegd dat 1 mol per hectare per jaar dat is 14 gram stikstof - hier mogelijk is. In plaats van lef en leiderschap te tonen is het adviescollege vastgelopen in juridische angst. Duizenden boeren wiens vergunning of melding is ingetrokken verkeren daardoor nog steeds in grote onzekerheid over de toekomst van hun bedrijf, aldus Marc Calon, voorzitter van LTO Nederland.
LTO Nederland heeft steeds benadrukt dat generieke en gedwongen krimp van de veehouderij geen oplossing is minder vee op het platteland heeft geen enkel effect op bijvoorbeeld een Natura2000 gebied bij Den Haag. Oplossingen voor de stikstofimpasse moeten op gebiedsniveau worden gevonden. Remkes heeft die inbreng van LTO Nederland overgenomen.
Het adviescollege stelt echter voor om bij elke overdracht van stikstofruimte, binnen of buiten een bedrijf, af te romen. Het college adviseert ook om latente ruimte af te romen. LTO Nederland waarschuwt dat de emissiereductie rondom Natura2000-gebieden hierdoor volledig vastloopt. Er is geen enkele prikkel om te verduurzamen als vrijgekomen stikstofruimte wordt afgenomen op het moment dat een bedrijf investeert.
Dat de emissie van stikstof moet worden teruggedrongen staat vast. De land- en tuinbouw heeft de uitstoot van ammoniak sinds 1990 al met ruim 65% gereduceerd. Tegelijkertijd kan en wil de sector meer doen. In het PAS heeft LTO Nederland toegezegd om in 2030 nog 10 kiloton te reduceren, op basis van een breed spectrum aan zowel verplichte als vrijwillige maatregelen. Remkes stelt voor om dwingend en met een tijdspad de al afgesproken én nieuwe maatregelen op te leggen. Dat zou een aanzienlijke aanscherping zijn, die voor veel boeren en tuinders economisch onhaalbaar is als daar geen ruimte voor ontwikkeling tegenover staat. LTO Nederland waarschuwt dat dit advies niet mag uitmonden in uitrook- in plaats van innovatiebeleid.
We staan wereldwijd bekend om onze duurzaamheid en innovatiekracht. De politiek heeft de mond van vol van het harde werk van boerenfamilies. Er is waardering voor onze ambities, van broeikasgasreducties tot kringlooplandbouw. Helaas moeten we concluderen dat het bij mooie woorden blijft. Op het moment dat er beleid wordt voorgesteld zie je er weinig tot niets van terug. Geen ruimte om te innoveren, geen steun om de maatschappelijke doelen te behalen. Met verbieden en verstikken komen we er niet. Het is nu aan politiek Den Haag om wél leiderschap te tonen en een betrouwbare partner voor de sector te zijn, aldus Calon.
