Wanneer een ruimtelijke ontwikkeling niet past binnen het bestemmingsplan, kan men allereerst kijken of er de mogelijkheid bestaat om binnenplans, dan wel via een kruimelprocedure af te wijken. Het gaat in beide gevallen om een reguliere omgevingsvergunning die via een procedure van 8 weken kan worden doorlopen. Bestaat deze mogelijkheid echter niet, dan zal men vaak de keuze moeten maken tussen een uitgebreide omgevingsvergunning of een postzegelplan.
Mijn ervaring leert dat er vanuit een kostenoverweging, lees leges, vaak wordt gekozen voor een uitgebreide omgevingsvergunning. Bij de vraag of deze keuze de beste is, kunnen echter vraagtekens worden gezet. Een omgevingsvergunning voor afwijken van het bestemmingsplan geldt enkel voor het concrete project waarvoor het is aangevraagd, bijvoorbeeld voor het realiseren van een woning op een locatie die niet de bestemming wonen kent. De onderliggende bestemming wordt niet opzij gezet met het verlenen van de omgevingsvergunning. Dit houdt in dat wanneer een het aangevraagde project is gerealiseerd, er ,wanneer de aanvrager bijvoorbeeld een aanbouw o.i.d. wil realiseren en deze niet vergunningsvrij gerealiseerd kan worden, er een nieuwe aanvraag voor een omgevingsvergunning moet worden ingediend. Tevens moet men wanneer de uitgebreide omgevingsvergunning is verleend, binnen de kaders van de aan deze vergunning verbonden regels opereren. Er is dus weinig vrijheid.
Een en ander kan naar mijn mening beter worden opgevangen met een postzegelplan. Hierbij wordt de bestemming gewijzigd en kunnen regels worden opgenomen die ook nog wat meer vrijheid bieden. Dit ziet ook meer op de toekomst. Mijn inziens is het dan ook verstandig om burgers goed voor te lichten over de opties die er zijn en welke voor, dan wel nadelen hiermee gemoeid zijn. Tevens is het goed om de leges voor een uitgebreide omgevingsvergunning en voor een postzegelplan gelijk te trekken. Dit zodat de financiële prikkel om te kiezen voor een bepaalde optie wordt weggenomen.
