Om in de toekomst woningen op een waterstofnet te kunnen aansluiten moeten meerdere stappen (tegelijk) worden gezet. Zo moet er een nieuw of bestaand buisleidingstelsel zijn waarmee de waterstof naar de woningen kan worden getransporteerd, een partij die die waterstof aan de bewoners tegen een marktconforme prijs wil leveren en een partij die het waterstofnet veilig en netjes gaat beheren. Uiteraard moeten ook de apparaten in de woning (cv-ketel, kooktoestel) geschikt zijn voor het veilig gebruiken van waterstof. En last but not least moet er natuurlijk voldoende waterstof in Nederland beschikbaar zijn om woningen mee te kunnen verwarmen. Dat laatste is overigens is niet zozeer een kwantiteitsprobleem – er is waterstof genoeg – het gaat om een kwalitatief probleem: als we de klimaatdoelen van Parijs in Nederland willen halen, dan willen we alleen waterstof gebruiken die is geproduceerd met hernieuwbare energiebronnen of waarbij de CO2 in elk geval niet vrijkomt. Er is dus voldoende groene of blauwe waterstof nodig. De productie daarvan vergt veel extra zonne- en windparken, waar we waarschijnlijk niet genoeg ruimte voor hebben, aangevuld met de import van waterstof die elders duurzaam is geproduceerd.
Uit het op 5 november 2020 gepresenteerde eindrapport voor Waterstofwijk Hoogeveen (zie hier) lijkt het erop dat het aansluiten van woningen op een waterstofnet op beperkte schaal technisch gezien realiseerbaar is. De productie van groene waterstof is geen nieuwe techniek, het benodigde buisleidingennet ligt er grotendeels ook al en de veiligheidsissues lijken te overzien. De opschaling wordt dus vooral geremd doordat er te weinig groene waterstof beschikbaar is en door factoren van financiële, organisatorische en juridische aard. Bijvoorbeeld omdat de prijs van groene waterstof nog lang niet kan concurreren met de prijs van aardgas omdat daarin allerlei kostenposten niet zijn meegenomen, of omdat bij het opstellen van de lokale energietransitievisies nog helemaal geen rekening wordt gehouden met waterstof als optie voor de gebouwde omgeving. Ook zijn er binnen al deze stappen voorbeelden te vinden van regelgeving die op de een of andere manier – en meestal onbedoeld – niet goed is toegesneden op het gebruik van waterstof in de bebouwde omgeving, waardoor het aansluiten van woonwijken meert tijd kost.
Het is de kunst om al deze hobbels zo snel mogelijk te nemen, zodat we binnen afzienbare tijd veel meer groene en blauwe waterstof kunnen produceren of importeren, er door het rijk energiebedrijven zijn aangewezen die deze waterstof kunnen en mogen transporteren en tegen een concurrerende prijs kunnen leveren en die het netwerk te beheren en dat er apparatuur verkrijgbaar is waarmee we de waterstof in onze woningen kunnen gebruiken zonder dat we de hoge veiligheidsstandaard die we bij aardgas gewend zijn, los te hoeven laten.
Door veel partijen en in diverse sectoren wordt hard gewerkt om dit te realiseren. Vanuit ons motto “Enhancing society together” zijn de technische, strategische en juridische adviseurs van Royal HaskoningDHV daar op verschillende manieren bij betrokken. Meer lezen over Royal HaskoningDHV en de energietransitie: https://www.royalhaskoningdhv.com/nl-nl/energy-transition/markten.
