Dit voorjaar verschijnt de vernieuwde Leidraad Aardgasvrije Wijken. De Leidraad is een hulpmiddel voor gemeenten om hun plannen te kunnen opstellen voor het aardgasvrij maken van hun wijken en buurten.
Gemeenten moeten uiterlijk eind 2021 een Transitievisie Warmte vaststellen. Hierin staat welke wijken en buurten al vóór 2030 van het aardgas af gaan en welke strategieën daarvoor in beeld zijn. De Leidraad is daarbij een hulpmiddel en biedt gemeenten uniforme en betrouwbare data.
In oktober 2019 verscheen de eerste werkbare versie van de Leidraad. De Leidraad bestaat uit de Startanalyse (gemaakt door het Planbureau voor de Leefomgeving, PBL) met daarin de data per buurt, plus de Handreiking voor lokale analyse (gemaakt door het Expertisecentrum Warmte, ECW). In de vernieuwde Startanalyse van dit voorjaar zijn nieuwe gegevens verwerkt die zijn aangeleverd door gemeenten en provincies. Ook kan er gerekend worden met een extra variant van de isolatiegraad. Tenslotte komt ook waterstof als extra strategie in de Startanalyse, naast bijvoorbeeld warmtepompen, warmtenetten of groen gas. Ook de Handreiking wordt geactualiseerd.
ECW gaat vanaf dit voorjaar de vernieuwde Leidraad toelichten aan gemeente-ambtenaren in het land, tijdens een aantal Lente meet-ups. Daar zal de Helpdesk aanwezig zijn voor het beantwoorden van vragen. Daarnaast ontwikkelde ECW met veel verschillende partijen een aantal nieuwe factsheets over technieken die niet in de Startanalyse zitten, maar die mogelijk wel interessant zijn voor gemeenten: bijvoorbeeld een bio-ketel voor één gebouw, warmteopslag, zonnewarmte en infraroodpanelen.
De Leidraad is geen advies, maar helpt gemeenten om inzicht te krijgen in de kosten van verschillende strategieën voor het aardgasvrij maken van wijken en buurten. Overigens laat de Leidraad alleen nationale kosten per buurt zien. Binnen een buurt kunnen grote verschillen zijn tussen eindgebruikers en gebouwen, en daarmee ook in de kosten voor de eindgebruiker. Later in 2020 volgt een apart programma dat de landelijk gemiddelde eindgebruikerskosten (in euro’s per woning) in kaart brengt, uitgesplitst naar woningtype en warmtestrategie. Gemeenten kunnen op basis van de nationale kosten wel al aan de slag; inzichten over eindgebruikerskosten kunnen later worden meegenomen.
