"Op 25 maart 2019 heeft de minister vragen van de Eerste Kamer inzake de Wet kwaliteitsborging voor het bouwen beantwoord. 1) Gelet op het feit dat er vanaf juli 2017 tot heden eigenlijk niets is veranderd, anders dan in de categorie hoop, heeft beantwoording geen nieuwe inzichten opgeleverd. Het is vooral verheldering van wat al bekend mag worden geacht."
1)
https://www.omgevingsweb.nl/nieuws/kamervragen-over-de-wet-kwaliteitsborging-voor-het-bouwen
De uitzondering is nadere uitleg over het bestuursakkoord met VNG. De minister geeft op dat onderdeel een zeer ontwijkend antwoord. Het begint met een uitleg over wat een bestuursakkoord is en dat dergelijke akkoorden goed werken binnen de bestuurlijke verhoudingen. Dat was/is uiteraard de vraag niet. Dat proefprojecten conform de wettelijke setting moeten uitwijzen dat we betere kwaliteit tegen aanvaardbare kosten krijgen, wordt nu door de minister in een ander licht geplaatst. De minister is van mening dat nieuwe proefprojecten vooral zullen bijdragen aan de verdere ontwikkeling van ervaringen en de verspreiding ervan. Met die uitleg wordt impliciet aangegeven dat het wegen van kosten en baten, ondanks dat een dergelijke weging is afgesproken, eigenlijk niet meer nodig is.
De Eerste Kamer heeft goed door dat de wet enkel ziet op activiteiten met een laag risico en al het andere op de lange baan wordt geschoven. De minister geeft aan geen overhaaste stappen te willen zetten en met VNG te gaan bezien wat de mogelijkheden zijn om voor bouwactiviteiten met de echte risicos iets aan proefprojecten te gaan doen. Tja wat moet je daar nu weer mee, geen overhaaste stappen en nog meer afspraken met VNG? Er worden helemaal geen stappen gezet en de afspraken met VNG krijgen vooralsnog geen invulling, wetende dat de afspraken al helemaal niet meer haalbaar zijn. Ga dan vooral schermen met nog meer aanvullende afspraken.
Wat het nieuwe stelsel voor de leges doet blijft ook een terugkerend punt. Volgens de minister gaan die, onder verwijzing naar een inmiddels gedateerd onderzoek, omlaag. In dat onderzoek is uiteraard geen rekening gehouden met taken van gemeenten zoals nu met het bestuursakkoord afgesproken. Alleen als je in lijn met de wet aan de slag zou zijn, daar ervaring mee zou hebben opgedaan, kun je zinvol praten over hoe dat in taken en daarmee kosten uitpakt. Dat hebben we helemaal niet.
Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor zorgen over een toename in de bureaucratie of hoe het zit met het aspect onafhankelijkheid. Hoe dat uitpakt leer je als je er mee bezig bent en dat ga je niet helder krijgen met een briefwisseling.
Het punt is dat de minister de wet verder wil brengen met uitleg, woorden, het uitspreken van verwachtingen, nog nader te maken en nader in te vullen afspraken. Het is vooral gebaseerd op hoop Het is tijd voor daden.
Hoop is geen strategie ... het is (meestal) uitgestelde teleurstelling
Het meest kenmerkende aan kwaliteitsborging is dat je op voorhand helder hebt waar je aan gaat voldoen, dat ook nakomt en toetsbaar maakt. Pas dat als uitgangspunt eens toe op de benadering die nu wordt gevolgd in het verder brengen van deze wet ... zo gaat het helemaal niet.
Hoe anders zou het zijn als je al die tijd, moeite, geld had besteed aan een standaard voor kwaliteitsborging waar de bouw, gemeenten en private kwaliteitsborgers aan hebben te voldoen, geen 10+ verschillende instrumenten, geen onnodige bureaucratie. Eén manier van doen waarbij je kunt differentiëren in je leges bij de aanvraag van een bouwvergunning, heb je dat niet aantoonbaar georganiseerd dan betaal je gewoon extra. Hoe anders zou het zijn als je begint met de echte risicos, waar het eigenlijk om te doen is!
Ik ben teleurgesteld. Ik vind het bij voortduring in nette bewoordingen om de hete brij blijven draaien minder gepast. Je doet iets of je doet het niet, je komt je afspraken na en je zorgt dat je duidelijk bent.
Buiten dat ... er is naar mijn mening nog niet een gemeente klaar voor wat mogelijk komen gaat.
Ik herhaal het nog maar een keer. Er is geen plan B en de politiek is niet te porren voor gericht sturen op risicos. In dit licht is de Wet kwaliteitsborging, ondanks dat het een draak is, het best haalbare op dit moment. Mijn advies aan de Eerste Kamer: zeg Ja onder de voorwaarde dat er voor inwerkingtreding voldoende vertrouwen (concreet en meetbaar) moet bestaan dat het stelsel leidt tot betere bouwkwaliteit tegen aanvaardbare kosten.
We wachten weer af ...
Lees
hier
de brief van de minister.
