De afgelopen jaren heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State een groot aantal bestemmingsplannen voor het buitengebied (deels) vernietigd vanwege strijd met art. 19j van de Natuurbeschermingswet 1998 (hierna: Nbw) dan wel een daarmee verband houdend ‘MER-gebrek’.
In dit artikel behandel ik deze jurisprudentie en geef ik weer hoe in de praktijk op dit moment met deze problematiek wordt omgegaan. Alvorens ik daaraan toekom, schets ik eerst (beknopt) het juridisch kader. Ik beperk mij in deze bijdrage tot een beschouwing van de ammoniakdepositie afkomstig van veehouderijen, nu het daar in de hiervoor bedoelde jurisprudentie veelal om gaat. Andersoortige milieueffecten laat ik onbesproken.
Mr. P.P.P. Bodden schrijft het artikel Het bestemmingsplan voor het buitengebied en Natura 2000. Dit artikel is gepubliceerd in Agr.r. 2016/1. Wilt u het gehele artikel lezen, dan kunt u het
hier
downloaden.
