Minister Kamp heeft alsnog besloten tot wettelijke maatregelen om de energie-intensieve industrie te dwingen tot energiebesparing van 9 PJ in 2020.
Met zijn brief van
23 december jl.
constateert Kamp dat door de desbetreffende bedrijven op dat vlak onvoldoende voortgang is geboekt. In het Energieakkoord uit 2013 was dit doel van 9 PJ afgesproken en al eerder constateerde de Minister onvoldoende voortgang. In april 2016 gaf hij daarom te kennen dat aan de desbetreffende bedrijven nog een laatste kans zou worden gegeven tot november 2016 om alsnog door middel van zogenoemde 1-op-1 afspraken het doel te bereiken. Ik verwijs naar mijn eerdere blogs van
21 oktober
en
26 mei 2016
hierover. Dit is kennelijk niet gelukt. Kamp kondigt nu een wettelijke regeling aan die dit voorjaar wordt voorgehangen en die per 1 januari 2018 van kracht zou moeten worden. De inhoud van de regeling is dus nog niet bekend, maar de brief van 23 december jl. lijkt wel al enige voorzichtige contouren te laten zien.
Inhoud nieuwe regeling?
Zo geeft Kamp aan dat de nieuwe verplichting niet slechts gericht zal zijn op het elektriciteitsverbruik, maar op het gehele energieverbruik van het desbetreffende bedrijf en dat de op te leggen verplichting niet gekoppeld zal worden aan een terugverdientijd, maar zal worden gericht op het doel van 9 PJ in 2020.
Kosten en Financiering?
Dit kan ingrijpende gevolgen hebben voor de desbetreffende bedrijven. Als de terugverdientijd kennelijk niet het maatgevende criterium is (zoals dat wel het geval is bij de energiebesparingsverplichting van minder grote energieverbruikers, zie art. 2.15 Activiteitenbesluit), dan rijst de vraag op welke wijze de kosten en financiering van de te treffen maatregelen een rol zullen spelen bij de nieuwe wetgeving. Mogelijk dat daarbij gekeken wordt naar de Energietransitie Financieringsfaciliteit ETFF (zie blog 21 oktober 2016), maar onduidelijk is in hoeverre deze financieringsmogelijkheid voldoende soelaas kan bieden.
Doel centraal?
Dat de Minister met de nieuwe regeling het doel van 9 PJ centraal wil stellen en niet zo zeer de maatregelen, roept verdere vragen op. Dit doel van 9 PJ is immers een gezamenlijk doel. Afgewacht moet worden op welke wijze dit gezamenlijke doel wordt vertaald naar doelstellingen voor individuele bedrijven en op welke wijze wordt bereikt dat deze doelstellingen haalbaar zijn in de relatief beperkte periode tot 2020, ook voor wat betreft de benodigde investering en financiering daarvan. Ook is het de vraag in hoeverre bij de individuele doelen rekening wordt gehouden met eventuele reeds getroffen besparingsmaatregelen en hoe een level playing field met concurrerende bedrijven kan worden verzekerd. Veel vragen dus. Denkbaar is dat de inhoud van de overleggen die de afgelopen periode zijn gevoerd over de zogenoemde 1-op1-afspraken mede bepalend zal zijn voor de aard en vorm van de wettelijke regeling.
Wordt vervolgd.
